Uit de Pers

De Standaard van 17/9/2008 publiceert een paginagroot artikel over Christine, veertig jaar, hooggeschoold en dakloos. Vrouwen zouden volgens deze bron een derde uitmaken van de daklozen in brussel. Vrouwelijke armoede is anders omdat deze vrouwen er niet uitzien als een clochard, ze verzorgen zich beter.

Ook “Brussel deze Week” van 18/9/2008 heeft het uitgebreid over dakloosheid in het
algemeen en dakloosheid bij vrouwen in het bijzonder. Na Vlaanderen gaat nu ook het Brussels gewest vanaf volgend jaar de daklozen registreren, een eerste stap om te komen tot een daklozenbeleid.

Het “VierdeWereldblad” herinnert eraan dat het op 10 december de Internationale dag van de Mensenrechten is. Zestig jaar geleden werd de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens door de Verenigde naties aangenomen. Volgens deze verklaring heeft elk mens, in theorie althans, recht op privacy, vrijheid van meningsuiting, een rechtvaardig loon, geneeskundige zorgen, voldoende voeding, een dak boven het hoofd, goed onderwijs en nog meer fraais…..
Bij het Centraal Station in Brussel is er sinds 1986 tweewekelijks een bijeenkomst onder de noemer Mensenrechtencomité van het Centraal Station. Daklozen en andere uitgestotenen wisselen hier nieuws, ervaringen en kennis uit.
Sinds 2001 is er bovendien wekelijks een gratis juridisch spreekuur, dat in eerste instantie bedoeld is voor daklozen.
Op vrijdag 17/10 is het Werelddag van Verzet tegen extreme armoede. Van 18 tot 19u is er een plechtigheid bij de gedenksteen bij het Europees Parlement (ter hoogte van Belliardstraat 77). Ook op het Sint-Katelijneplein is er heel wat te doen. Van 10 tot 14u is er een gevarieerd aanbod van muziek, theater, tentoonstellingen en stands van verenigingen waar armen het woord nemen (zoals het Huizeke) en van solidaire artiesten. Om 13u begint de mars van de armen en hun bondgenoten voor het optrekken van uitkeringen en minimumlonen.
Meer info op http://www.17oktober.be

André

R.E.S, LETS en bruSEL

In oudere artikeltjes op deze weblog, maar ook in ons tijdschriftje, kon je al één en ander opsteken over ons project “Een Luisterend Oor”. Dit houdt o.a ook in dat concrete “acties” ondernomen worden.
In deze context werd de coördinatrice van RES-Marolles uitgenodigd om de werking van het gelijknamige netwerk toe te lichten. R.E.S staat voor Réseau d’Echanges de Savoirs, in het Nederlands Kennisuitwisselingsnetwerk. De bedoeling is mensen die kennis en vaardigheden willen ruilen samen te brengen. Uiteraard komt er bij deze uitwisseling geen geld te pas, kennis wordt betaald met kennis!
Aan de aanbodzijde vinden we bijvoorbeeld: het aanleren van talen, kooklessen, loodgieterij, het herstellen van fietsen, huiswerkhulp,massage, Tai Chi….
Gevraagd wordt dan weer: informaticales, nordic walking, tuinieren, schaaklessen….

Een coördinator brengt de vrager en de aanbieder met mekaar in contact en er worden concrete afspraken gemaakt. Vermits iedereen (arm en rijk, jong en oud…) wel over een bepaalde kennis of vaardigheid beschikt is het systeem voor allen toegankelijk. Onnodig te zeggen dat deze mensen goed naar mekaar (moeten) luisteren, en dat ze mogelijk verder contact houden en zo een sociaal netwerk kunnen uitbouwen.
Een middel tegen de “verzuring” van onze samenleving, tegen de eenzaamheid, tegen de doelloosheid, tegen het gebrek aan zelfvertrouwen….?!

Qua opzet heeft een kennisuitwisselingsnetwerk raakpunten met een LETS-groep (in Brussel gekend als bruSEL). LETS staat voor Local Exchange Trade System, SEL voor Système d’Echange Local.
Een gans nieuwe wereld kan voor je opengaan als je enkele minuten spendeert aan het bekijken van volgende sites:

http://letsvlaanderen.be
http://brusel.be
http://res-belgique.cafewiki.org


André

Onze wandelgroep in the picture

Het voordeel van een blog is dat er kan verwezen worden naar eerder gepubliceerde artikeltjes. Regelmatig kon en kan je hier bijdragen (al dan niet met foto’s) lezen over onze wandelgroep. Zo werd o.a op 27 december 2007, onder de titel “Onze wandelgroep in the picture”, een heuse fototentoonstelling aangekondigd. Ook in het tijdschriftje van het Huizeke verschijnen en verschenen geregeld bijdragen over het reilen en zeilen van de wandelgroep, maar bijvoorbeeld ook over de gunstige effecten van wandelen voor de lichamelijke en geestelijke conditie (“Wandelen is good for you”). Kortom………

Eindelijk is de kogel door de kerk.
Op 24 september 2008 om 15 u heeft in het Huizeke de vernissage (met receptie!) plaats van de fototentoonstelling van en rond de wandelgroep uit de grond gestampt door “Maison médicale des Marolles” en “Vrienden van het Huizeke”.
Uiteraard zullen enthousiaste leden van onze groep (o.a Louis, intussen bekend door zijn hoofdrol in “Louis et Nous”) aanwezig zijn om tekst en uitleg te geven. De foto’s (natuur, landschappen,wandelaars in actie en in rust ….) werden trouwens genomen door de deelnemers zelf!

Het is ook een ideale gelegenheid om (gratis) aan te sluiten bij de groep, want wandelen is good for you!

De tentoonstelling loopt in het Huizeke tot 3 oktober en is elke maandag-, woensdag, donderdag- en vrijdagnamiddag van 14 tot 18u vrij toegankelijk voor iedereen. Daarna zal ze nog te zien zijn op andere locaties (Maison Médicale des Marolles,……).
Wij houden U op de hoogte.

André

FLASH : "LOUIS ET NOUS"

Omdat het dringend is, en omdat de LOUIS in kwestie op sommige dagen gratis life te bewonderen is in het Huizeke, nemen we uitzonderlijk enkele paginafragmenten (hoofdzakelijk in het Frans) over van de site van Théâtre Les Tanneurs http://www.lestanneurs.be/ .
Men zegge het voort. Proficiat Louis!

André

LOUIS ET NOUS création
14.09.2008 – 18H0016 > 17.09.2008 – 20H3018.09.2008 – 15H0019 > 20.09 & 23 > 24.09.2008 – 20H30

Louis, c’est Louis Smet, et il n’y en a pas deux au monde (malheureusement). Et nous ?… et bien… c’est nous… c’est-à-dire les autres, comme on dirait vous et moi, ou eux, bien sûr… Louis et nous, c’est le nouveau Projet-quartier du Théâtre Les Tanneurs (Le Bal des Marolles, Tout le monde s’appelle Martine, Valse de familles et Les hommes quand même). Louis et nous, c’est six personnes habitantes du quartier des Marolles naviguant avec plaisir, fantaisie et rigueur dans les vagabondages poétiques de Karine Ponties (Holeulone, Boreas). De cette rencontre éclate ce qui palpite et ce qui cogne au fond de chacun d’eux, au fond de chacun de nous, dans un imaginaire riche et vaste, celui du corps et de l’humain.

Na Le Bal des Marolles, Tout le monde s’appelle Martine, Valse de familles of Les hommes quand même, is het nu tijd voor een nieuw buurtproject : Louis et nous. Karine Ponties is voor de derde keer te gast in Les Tanneurs; eerder presenteerde
ze al Holeulone (2006) en Boreas (2008). Deze keer werkt de choreografe met een groep van 6 mensen. Samen onderwerpen zij de vragen en poëzie van Ponties’ proposities aan een nauwkeurig onderzoek, boordevol fantasie. Hun ontmoeting onthult wat broeit en bloeit binnenin ieder van hen en voert ons mee op de golven van de weidse verbeelding van mens en lichaam.

Conception et chorégraphie : Karine PontiesInterprétation : Pili Alvarez, George Charuel, Eric Domeneghetty, Catherine Martin, Valérie Müller, Louis Smet, Patricia TripierAvec la participation de : Jean-Louis FromentLumières et coordination technique : Florence Richard
Costumes : Samuel Dronet
Assistante costumes : Eugénie Poste
Collaboration artistique : Terry Lee et Laurence de JongeCréateurs des masques : Pickled ImageUne production du Théâtre Les Tanneurs avec le soutien du CPAS de la Ville de BruxellesLa Dame de Pic / Cie Karine Ponties est en résidence artistique au Théâtre Les Tanneurs.

14 Septembre 2008
Ouverture de saison
Venez découvrir la nouvelle saison 2008-2009 en présence des artistes et en plein air ! Vous êtes tous cordialement invités à venir chiner sur la Place du Jeu de Balle, à assister à quelques surprises musicales, théâtrales et dansantes, à boire un verre et à discuter des spectacles avec les artistes !Le 14.09.2008 : Dire que… c’est tout un programme !Dire que… Le matin, pour ouvrir la journée, il y aura un stand "Théâtre Les Tanneurs" installé sur le marché de la Place du Jeu de Balle. Vous pourrez y recevoir le programme de saison, demander des infos et comme sur tout marché aux puces qui se respecte, vous y trouverez du "brol" : des morceaux d'anciens décors, costumes et objets en tout genre ! Dire que… Un apéro vous attendra au Théâtre Les Tanneurs à 12H30 et sera suivi par un repas.Dire que… La présentation de saison en présence des artistes se fera à 15H00. Interventions pertinentes, musique et boissons de tout style et danse de trottoir au rendez-vous…Dire que… La journée se terminera à 18H00 avec la première de Louis et Nous , le Projet-Quartier chorégraphié par Karine Ponties.Dire que… Nous vous attendons nombreux à la découverte de cette nouvelle saison !!

Mode anno 1900

Halfkorte rokken werden nooit boven de vijftien jaar gedragen, en de korte, die ons heden de knieën van de dames (tegen hun goesting, het spreekt vanzelf) laten bewonderen, werden alleen geduld tot voor de eerste communie. De rokken waren lang, dat is ja tot op de grond, en van achter vaak nog wel wat slepend. Zij waren ook wijd en overvloedig, en beladen met falbala's, volants, festoenen en bouffanten. En het profiel, de lijn zoals men nu zegt, was sterk gecambreerd, dank zij de toevlucht aan wat men zo minlijk noemde, een ‘cul de Paris’. Kort daarop (want vrouwenmode is nooit bestendig van duur) heb ik een nauw aangesloten klederdracht gekend, de zogenaamde ‘robe-princesse’, met de lange, over de hand reikende fluwelen mouwen. En naderhand nog zeer aardig-openwuivende plissé-gewaden, waarin men haast al dansende aantrad. Maar al deze pasvormen waren beheerst door de gestrengheid van het korset, dat de taille tot een wespenslankheid aansnoerde, de heupen liet uitgolven, het achterwerk een prikkelende volheid gaf, en van voren de boezem tot een zachtademende dubbelronde weelde verhief. Ik heb meer dan eens het voorrecht gehad dusdanig korset vast te rijgen en ik herinner me wel dat ik in het aanspannen zelden zonder behulp van mijn knie kon slagen.
Thans beschikken onze vrouwen over een ontzaglijk stel kousen: wollen, katoenen, mercerisé, natuurzijden en nylon-kousen - en bovendien over een eindeloze kleurengamma. Vroeger was de keuze meer beperkt. En vooral wat de kleuren betrof. Men droeg witte kousen, en die pasten volkomen bij het blank ondergoed, dat ons, met zijn strikken en festoenen, toch zo luxueus aandeed. Denk eens hoe er een dame, bij het opstijgen in een kales, of een vigilante even later, of een tram uitzag. Zij raapte sierlijk de zware rokkenlast even op en trad met een wipje in de koets. En men kon in een flits haar enkels zien en bij ongeluk (of geluk) de aangroei van haar kuiten - en dan popelde ons hart. Er is toen een bedwelmende mode van zwart-zijden kousen ingetreden, en mijn eerste liefde (die zo eeuwig geweest is als de daaropvolgende) werd er met felheid door aangestoken.

Uit “Brussel1900”- Herman Teirlinck

Los Maroles

Het Spaans katholicisme vond echter ook navolging bij de brede volksmassa en is eigenlijk in de Brusselse volksziel ingegrift. Nog vindt men sporen van de volksdevotie terug in de talrijke kapelletjes die tot voor enkele jaren de hoeken en kanten van de volksbuurten sierden. De Spaans-katholieke invloed was vooral ingrijpend rond de Marollen en de Kapellekerk, waar trouwens één der meest aangrijpende madonnabeelden (16e eeuw) van Brussel staat, de Nuestra Señora de la Soledad (o.-L.-Vrouw van de Eenzaamheid), dat door Isabella uit Spanje zou zijn meegebracht en tot de dag van vandaag een voorwerp van devotie is. Het Marolliaans donkerharige en vechtlustige type is thans vrijwel verdwenen, maar wie goed rondspeurt ziet echter toch nog wel de vrouwen met satijnen voorschoot en gouden oorringen die Spaans-Brusselse gerechten plachten te verkopen: gedroogde schol, schelpdieren die men ‘caricoles’ noemt, krabben, sprot en ‘boesterink’(een gedroogde haring). De Brusselse volkstaal bevat trouwens nog veel ontleningen aan het Spaans: ‘amigo’ (gevangenis), ‘faro’ (een licht bier’, ‘bazouf’(keukenafval), ‘lorejas’ (nietsnut), ‘linkador’ (oplichter), enz. Vooral het ‘Marolliaans’ krioelde van Spaanse leenwoorden, o.a het lidwoord ‘el’ (de); de huidige Marollenpastoor, die manmoedig poogt de wijk nieuw leven in te blazen, noemt zijn Marollenkermis het feest van ‘El Blad’. Maar het Marollenvolk zelf dat tot de jaren vijftig de steegjes beneden de Galgenberg bewoonde, is verdwenen. Het was een levenslustig, doch tevens anarchistisch volk met eerder rekbare zeden: Marolliaanse ouders zouden nooit geduld hebben dat hun kinderen huwden zonder een degelijke en voldoende lange proefperiode. Ze deden graag ‘zaakjes’ en ‘smokkelen’ was van oudsher een Marolliaanse specialiteit die vooral toppunten scheerde tijdens bezettingen; tijdens de jongste wereldoorlog was de Radijzengang (Blaesstraat) trouwens een begrip, waar alles te verkrijgen was van (niet zuivere) koffie tot onvervalste nylonkousen.
Het was tevens een godvruchtig volk, dat hield van processies en kermissen, maar dat in beginsel niet naar de mis ging.

Uit “ De Brusselaars”- André Monteyne-1981