Als je ouder wordt moet je sterker in je schoenen staan dan ooit want :
Als de jeugd moe is, “is ze aan vakantie toe”.
Als oudere mensen moe zijn, zegt men “ze takelen af”.
Als de jeugd bezwaren maakt,”heeft ze een uitgesproken mening”.
Als oudere mensen bezwaren maken, “hebben ze het niet begrepen”.
Als de jeugd verliefd is, “voelt ze zich jong”.
Als oudere mensen verliefd zijn, “noemt men ze kinderachtig”.
Als bij de jeugd iets mislukt zegt men,”we gaan er tegenaan,volgende keer beter”.
Als oudere mensen iets overkomt zegt men, “laat maar het heeft toch geen zin meer.”
Als de jeugd iets vergeet , hoor je “ik heb het waanzinnig druk”
Als oudere mensen iets vergeten zegt men “ze worden dement”
Als de jeugd depressief is, hebben ze problemen
Als oudere mensen depressief zijn zegt men: “ze moeten niet zagen”
Maar vergeet niet, wij ouderen zijn de overlevers.
Kijk maar naar de veranderingen die wij hebben meegemaakt:
We werden geboren vóór:
Televisie-penicilline-aids-diepvriesvoedsel-platic-cotactlenzen-computers-email-condooms en de pil.
Vóór radar-creditcards-atoomsplitsing-laserstralen panty’s-afwasmachines-droogkasten-airconditioning, en vóór de mens op de maan.
We werden geboren vóór er parttime jobs-kinderdagverblijven en verpleegtehuizen waren.
In onze jeugd waren kevers insecten en geen volkswagens, we hadden nog nooit gehoord van:
TL buizen-CD-FM-PC-video-magnetons-faxen-printers-GSM’s-vibrators en booreilanden.
We hadden alleen een geheugen met hersencellen. Nu hebben we daarbij RAM- en ROMgeheugens met bytes,mega- en gigabytes.
We waren er al vóór:
De E17 de A12 de TGV enz….
Toen betekende “made in japan” rommel
We hadden nog nooit gehoord van pizza’s- Mac Donald en instantkoffie.
In onze tijd was roken chique en interessant,nu krijg je er longkanker van
Je kon een brief versturen voor 1 frank. Benzine koste 2fr. per liter.Een auto kostte 40.000 fr. Maar dit kon niemand betalen.
Een “pot” was om in te koken. Aids was het Engelse woord voor “helpers”. We wisten niet wat” geld uit de muur” was.
Geen wonder dat wij soms in de war zijn waar of niet?Laat maar…..
Mia
(Uit ons tijdschriftje)
maandag 1 december 2008
vrijdag 14 november 2008
Wedstrijd HET PUNT
Onze vzw is lid van HET PUNT, het (enige) steunpunt voor vrijwilligerswerk in Brussel.
Deze vereniging pakt momenteel uit met een heuse WEDSTRIJD online!
Neem dus eens een kijkje op www.hetpuntbrussel.be
Men zegge het voort.
André
PS: Ik heb al deelgenomen en gewonnen, dus.....
Deze vereniging pakt momenteel uit met een heuse WEDSTRIJD online!
Neem dus eens een kijkje op www.hetpuntbrussel.be
Men zegge het voort.
André
PS: Ik heb al deelgenomen en gewonnen, dus.....
Belangrijke boodschap
Ik ga ne kier probere….
Op zen Marols te deklamere…
Van ne nerme sloeber die leeft op stroute….
Die geie beziet als een stuk voul….!!
Gere moet hem passeire in een boegske….
Om niet te moeten geven 50 cent of mere…
De grute in hun rijke huisen en kastiele…
Moete van dien soukelaer nie wete….
Ze hebben al genoeg om hun ore….
Waarom zich zeurge make die leve op stroute
Da me da zuipen en drinken….
Patat crimineel zat, ma das veur….
Om te vergeten de zeurge en de peine,
Het onbegrip; de vroege van medeleven!!
Gelliej hoge bonzen; wilde gij begrijpe
Wij willen wel, maar krijgen we een kans
Om te reciclrege in de maatschappij
Mogen we nog mens zijn en loat ons vrij
Vele mensche ze willen wete, onbegrip en de pijn
Waner wordt het beter;
Wanneer zegge we leven voor elkare….
Dit om je te laete weten!!
Wilde gij nog leven met en voor elkare??
Zegge gij voor??We leve vear
Elkaar
Op zen Marols te deklamere…
Van ne nerme sloeber die leeft op stroute….
Die geie beziet als een stuk voul….!!
Gere moet hem passeire in een boegske….
Om niet te moeten geven 50 cent of mere…
De grute in hun rijke huisen en kastiele…
Moete van dien soukelaer nie wete….
Ze hebben al genoeg om hun ore….
Waarom zich zeurge make die leve op stroute
Da me da zuipen en drinken….
Patat crimineel zat, ma das veur….
Om te vergeten de zeurge en de peine,
Het onbegrip; de vroege van medeleven!!
Gelliej hoge bonzen; wilde gij begrijpe
Wij willen wel, maar krijgen we een kans
Om te reciclrege in de maatschappij
Mogen we nog mens zijn en loat ons vrij
Vele mensche ze willen wete, onbegrip en de pijn
Waner wordt het beter;
Wanneer zegge we leven voor elkare….
Dit om je te laete weten!!
Wilde gij nog leven met en voor elkare??
Zegge gij voor??We leve vear
Elkaar
(Uit ons tijdschrift)
woensdag 5 november 2008
Brussels bier
Het is onnozel ten huidige dage naar Brussels bier in de hoofdstad te zoeken. Het Brussels bier bestaat niet meer. Maar het heeft nog bestaan in de eerste twintig jaren van deze eeuw.
Dat bier, dat uitermate fijn en vrolijk van uitzet, en nochtans even gezond als voedzaam was, heette lambiek. Lambiek werd in de omliggende gemeenten van de Zennekom door roemrijke brouwerijen uit de bacteriën van het troebele Zennewater gepuurd. Deskundigen hebben het drie eeuwen lang bezongen als een godendrank, het heerlijkste bier ter wereld.
Deze lambiek dronk nog vóór 1914 in zijn negen historische gedaanten, alle vernuftige schakeringen van éénzelfde hoge tarwegisting.
De volledige serie deed zich voor als volgt: de laagste kwaliteit was het meertsbier, dan volgde de faro, de beproefde volksdrank, dan de lambiek op de ton, dan een minder zure tussensoort: de half-en- half, dan de op ton gesuikerde zoete lambiek, dan de uitgelezen panaché, dan de drie flessenbieren: geuzelambiek, kriekenlambiek en frambozenlambiek.
Bespaar mij het leedwezen u deze vervlogen heerlijkheden te beschrijven!
De heerlijke geuzelambiek, die vroeger drie à vier jaar ton en fles nodig had om mals te worden, wordt nu, drie maanden na ’t brouwen, aan de sukkelaar opgediend, die ook al zijn smaak heeft verloren.
Uit “Brussel 1900”-Herman Teirlinck
Dat bier, dat uitermate fijn en vrolijk van uitzet, en nochtans even gezond als voedzaam was, heette lambiek. Lambiek werd in de omliggende gemeenten van de Zennekom door roemrijke brouwerijen uit de bacteriën van het troebele Zennewater gepuurd. Deskundigen hebben het drie eeuwen lang bezongen als een godendrank, het heerlijkste bier ter wereld.
Deze lambiek dronk nog vóór 1914 in zijn negen historische gedaanten, alle vernuftige schakeringen van éénzelfde hoge tarwegisting.
De volledige serie deed zich voor als volgt: de laagste kwaliteit was het meertsbier, dan volgde de faro, de beproefde volksdrank, dan de lambiek op de ton, dan een minder zure tussensoort: de half-en- half, dan de op ton gesuikerde zoete lambiek, dan de uitgelezen panaché, dan de drie flessenbieren: geuzelambiek, kriekenlambiek en frambozenlambiek.
Bespaar mij het leedwezen u deze vervlogen heerlijkheden te beschrijven!
De heerlijke geuzelambiek, die vroeger drie à vier jaar ton en fles nodig had om mals te worden, wordt nu, drie maanden na ’t brouwen, aan de sukkelaar opgediend, die ook al zijn smaak heeft verloren.
Uit “Brussel 1900”-Herman Teirlinck
vrijdag 17 oktober 2008
Vrouwenarbeid anno 1100
In het jaar 1096 trokken een aantal Brusselaars met Godefroid van Bouillon ter kruistogt naar Palestina, waar zij bij de verovering van Jeruzalem tegenwoordig waren, na welke glansrijke overwinning de meeste kruisvaarders den terugtocht naar het vaderland aannamen.
Daar verscheidene Brusselaars door de ongeloovigen waren gevangen genomen, wilden de overigen, zonder hunne stadgenooten, niet vertrekken.
Men geloofde ze allen overleden; doch den 19. Januarij 1100 kwamen zij, tot groot genoegen hunner betrekkingen in Brussel terug.
Men bereidde, tot hunne welkomst, een rijk avondmaal, hetwelk nog niet geeindigd was, toen de vrouwen, die zich reeds zoo lang in haren weduwstaat verveeld hadden, hare echtgenooten op de schouders namen en naar het huwelijksbed voerden.
De herinnering aan deze gebeurtenis is, door alle tijden, bij de bewoners der stad levendig gebleven, zoo dat zij die jaarlijks nog vieren, onder de naam van vrouwkens-avond , waarbij alle klokken worden geluid en familie-feesten plaats hebben.
Uit “Herinneringen aan een uitstapje naar Brussel in Augustus 1836”-Jacobus Noorduyn
Daar verscheidene Brusselaars door de ongeloovigen waren gevangen genomen, wilden de overigen, zonder hunne stadgenooten, niet vertrekken.
Men geloofde ze allen overleden; doch den 19. Januarij 1100 kwamen zij, tot groot genoegen hunner betrekkingen in Brussel terug.
Men bereidde, tot hunne welkomst, een rijk avondmaal, hetwelk nog niet geeindigd was, toen de vrouwen, die zich reeds zoo lang in haren weduwstaat verveeld hadden, hare echtgenooten op de schouders namen en naar het huwelijksbed voerden.
De herinnering aan deze gebeurtenis is, door alle tijden, bij de bewoners der stad levendig gebleven, zoo dat zij die jaarlijks nog vieren, onder de naam van vrouwkens-avond , waarbij alle klokken worden geluid en familie-feesten plaats hebben.
Uit “Herinneringen aan een uitstapje naar Brussel in Augustus 1836”-Jacobus Noorduyn
woensdag 8 oktober 2008
Benen, billen en een appeltje voor de dorst
Vóor dat onze kinderen werden uitgehuwelijkt moest hun natuurlijk gelegenheid geboden worden om te vrijen. Dat gebeurde met mate en tucht. Ik zal mij niet belachelijk maken met te beweren dat het vrijen heden ten dage geheel anders zou gebeuren. En ik geef graag alle redenen een plaats. Maar wat ik thans van jonge meisjes zie, zou ik in die verre tijd niet kunnen verzinnen, laat staan ervaren. Onze meisjes zouden geen benen zonder kousen hebben vertoond, hoe appetijtelijk die ook mochten zijn. En nog veel minder, al zij het ook in shorts, hun billen. En zij zouden zich schamen hun lippen, hun wimpers en wenkbrauwen, hun wangen te verven, laat staan hun tenen. En van die puntige vampiernagels in de rode lak gestoken droomden zij niet. En nochtans heb ik niet geweten dat zij minder begeerlijk zouden zijn geweest, en dat de jonge huishoudens kinderloos bleven. Ik weet inderdaad van een gezonde liefde in een frisse levenslucht, en van uiteraard gewaarborgde verbintenissen. Een huwelijk duurde langer dan een hemd.
In 1900 was een voorkind een (helaas!) onuitwisbare) schande; een gescheiden vrouw een onverzoenbaar uitschot. De zeden van Hollywood waren onbekend. Oorzaak daarvan was de vastheid der maatschappelijke en zedelijke verhoudingen. En de kloekheid van het toenmalig gezin berustte op de betrouwbaarheid van alle op het leven gewonnen waarden. Elke familie had een spaarpot. Men stak er secuur goud en zilver in. Maar nu? Wat zou men in een spaarpot steken? Papier? En wat zal men er ooit anders uithalen dan wind?
Uit “Brussel1900”- Herman Teirlinck
In 1900 was een voorkind een (helaas!) onuitwisbare) schande; een gescheiden vrouw een onverzoenbaar uitschot. De zeden van Hollywood waren onbekend. Oorzaak daarvan was de vastheid der maatschappelijke en zedelijke verhoudingen. En de kloekheid van het toenmalig gezin berustte op de betrouwbaarheid van alle op het leven gewonnen waarden. Elke familie had een spaarpot. Men stak er secuur goud en zilver in. Maar nu? Wat zou men in een spaarpot steken? Papier? En wat zal men er ooit anders uithalen dan wind?
Uit “Brussel1900”- Herman Teirlinck
maandag 29 september 2008
Uit de Pers
De Standaard van 17/9/2008 publiceert een paginagroot artikel over Christine, veertig jaar, hooggeschoold en dakloos. Vrouwen zouden volgens deze bron een derde uitmaken van de daklozen in brussel. Vrouwelijke armoede is anders omdat deze vrouwen er niet uitzien als een clochard, ze verzorgen zich beter.
Ook “Brussel deze Week” van 18/9/2008 heeft het uitgebreid over dakloosheid in het
algemeen en dakloosheid bij vrouwen in het bijzonder. Na Vlaanderen gaat nu ook het Brussels gewest vanaf volgend jaar de daklozen registreren, een eerste stap om te komen tot een daklozenbeleid.
Het “VierdeWereldblad” herinnert eraan dat het op 10 december de Internationale dag van de Mensenrechten is. Zestig jaar geleden werd de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens door de Verenigde naties aangenomen. Volgens deze verklaring heeft elk mens, in theorie althans, recht op privacy, vrijheid van meningsuiting, een rechtvaardig loon, geneeskundige zorgen, voldoende voeding, een dak boven het hoofd, goed onderwijs en nog meer fraais…..
Bij het Centraal Station in Brussel is er sinds 1986 tweewekelijks een bijeenkomst onder de noemer Mensenrechtencomité van het Centraal Station. Daklozen en andere uitgestotenen wisselen hier nieuws, ervaringen en kennis uit.
Sinds 2001 is er bovendien wekelijks een gratis juridisch spreekuur, dat in eerste instantie bedoeld is voor daklozen.
Op vrijdag 17/10 is het Werelddag van Verzet tegen extreme armoede. Van 18 tot 19u is er een plechtigheid bij de gedenksteen bij het Europees Parlement (ter hoogte van Belliardstraat 77). Ook op het Sint-Katelijneplein is er heel wat te doen. Van 10 tot 14u is er een gevarieerd aanbod van muziek, theater, tentoonstellingen en stands van verenigingen waar armen het woord nemen (zoals het Huizeke) en van solidaire artiesten. Om 13u begint de mars van de armen en hun bondgenoten voor het optrekken van uitkeringen en minimumlonen.
Meer info op http://www.17oktober.be
André
Ook “Brussel deze Week” van 18/9/2008 heeft het uitgebreid over dakloosheid in het
algemeen en dakloosheid bij vrouwen in het bijzonder. Na Vlaanderen gaat nu ook het Brussels gewest vanaf volgend jaar de daklozen registreren, een eerste stap om te komen tot een daklozenbeleid.
Het “VierdeWereldblad” herinnert eraan dat het op 10 december de Internationale dag van de Mensenrechten is. Zestig jaar geleden werd de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens door de Verenigde naties aangenomen. Volgens deze verklaring heeft elk mens, in theorie althans, recht op privacy, vrijheid van meningsuiting, een rechtvaardig loon, geneeskundige zorgen, voldoende voeding, een dak boven het hoofd, goed onderwijs en nog meer fraais…..
Bij het Centraal Station in Brussel is er sinds 1986 tweewekelijks een bijeenkomst onder de noemer Mensenrechtencomité van het Centraal Station. Daklozen en andere uitgestotenen wisselen hier nieuws, ervaringen en kennis uit.
Sinds 2001 is er bovendien wekelijks een gratis juridisch spreekuur, dat in eerste instantie bedoeld is voor daklozen.
Op vrijdag 17/10 is het Werelddag van Verzet tegen extreme armoede. Van 18 tot 19u is er een plechtigheid bij de gedenksteen bij het Europees Parlement (ter hoogte van Belliardstraat 77). Ook op het Sint-Katelijneplein is er heel wat te doen. Van 10 tot 14u is er een gevarieerd aanbod van muziek, theater, tentoonstellingen en stands van verenigingen waar armen het woord nemen (zoals het Huizeke) en van solidaire artiesten. Om 13u begint de mars van de armen en hun bondgenoten voor het optrekken van uitkeringen en minimumlonen.
Meer info op http://www.17oktober.be
André
vrijdag 12 september 2008
R.E.S, LETS en bruSEL
In oudere artikeltjes op deze weblog, maar ook in ons tijdschriftje, kon je al één en ander opsteken over ons project “Een Luisterend Oor”. Dit houdt o.a ook in dat concrete “acties” ondernomen worden.
In deze context werd de coördinatrice van RES-Marolles uitgenodigd om de werking van het gelijknamige netwerk toe te lichten. R.E.S staat voor Réseau d’Echanges de Savoirs, in het Nederlands Kennisuitwisselingsnetwerk. De bedoeling is mensen die kennis en vaardigheden willen ruilen samen te brengen. Uiteraard komt er bij deze uitwisseling geen geld te pas, kennis wordt betaald met kennis!
Aan de aanbodzijde vinden we bijvoorbeeld: het aanleren van talen, kooklessen, loodgieterij, het herstellen van fietsen, huiswerkhulp,massage, Tai Chi….
Gevraagd wordt dan weer: informaticales, nordic walking, tuinieren, schaaklessen….
Een coördinator brengt de vrager en de aanbieder met mekaar in contact en er worden concrete afspraken gemaakt. Vermits iedereen (arm en rijk, jong en oud…) wel over een bepaalde kennis of vaardigheid beschikt is het systeem voor allen toegankelijk. Onnodig te zeggen dat deze mensen goed naar mekaar (moeten) luisteren, en dat ze mogelijk verder contact houden en zo een sociaal netwerk kunnen uitbouwen.
Een middel tegen de “verzuring” van onze samenleving, tegen de eenzaamheid, tegen de doelloosheid, tegen het gebrek aan zelfvertrouwen….?!
Qua opzet heeft een kennisuitwisselingsnetwerk raakpunten met een LETS-groep (in Brussel gekend als bruSEL). LETS staat voor Local Exchange Trade System, SEL voor Système d’Echange Local.
Een gans nieuwe wereld kan voor je opengaan als je enkele minuten spendeert aan het bekijken van volgende sites:
http://letsvlaanderen.be
http://brusel.be
http://res-belgique.cafewiki.org
André
In deze context werd de coördinatrice van RES-Marolles uitgenodigd om de werking van het gelijknamige netwerk toe te lichten. R.E.S staat voor Réseau d’Echanges de Savoirs, in het Nederlands Kennisuitwisselingsnetwerk. De bedoeling is mensen die kennis en vaardigheden willen ruilen samen te brengen. Uiteraard komt er bij deze uitwisseling geen geld te pas, kennis wordt betaald met kennis!
Aan de aanbodzijde vinden we bijvoorbeeld: het aanleren van talen, kooklessen, loodgieterij, het herstellen van fietsen, huiswerkhulp,massage, Tai Chi….
Gevraagd wordt dan weer: informaticales, nordic walking, tuinieren, schaaklessen….
Een coördinator brengt de vrager en de aanbieder met mekaar in contact en er worden concrete afspraken gemaakt. Vermits iedereen (arm en rijk, jong en oud…) wel over een bepaalde kennis of vaardigheid beschikt is het systeem voor allen toegankelijk. Onnodig te zeggen dat deze mensen goed naar mekaar (moeten) luisteren, en dat ze mogelijk verder contact houden en zo een sociaal netwerk kunnen uitbouwen.
Een middel tegen de “verzuring” van onze samenleving, tegen de eenzaamheid, tegen de doelloosheid, tegen het gebrek aan zelfvertrouwen….?!
Qua opzet heeft een kennisuitwisselingsnetwerk raakpunten met een LETS-groep (in Brussel gekend als bruSEL). LETS staat voor Local Exchange Trade System, SEL voor Système d’Echange Local.
Een gans nieuwe wereld kan voor je opengaan als je enkele minuten spendeert aan het bekijken van volgende sites:
http://letsvlaanderen.be
http://brusel.be
http://res-belgique.cafewiki.org
André
donderdag 11 september 2008
Onze wandelgroep in the picture
Het voordeel van een blog is dat er kan verwezen worden naar eerder gepubliceerde artikeltjes. Regelmatig kon en kan je hier bijdragen (al dan niet met foto’s) lezen over onze wandelgroep. Zo werd o.a op 27 december 2007, onder de titel “Onze wandelgroep in the picture”, een heuse fototentoonstelling aangekondigd. Ook in het tijdschriftje van het Huizeke verschijnen en verschenen geregeld bijdragen over het reilen en zeilen van de wandelgroep, maar bijvoorbeeld ook over de gunstige effecten van wandelen voor de lichamelijke en geestelijke conditie (“Wandelen is good for you”). Kortom………
Eindelijk is de kogel door de kerk.
Op 24 september 2008 om 15 u heeft in het Huizeke de vernissage (met receptie!) plaats van de fototentoonstelling van en rond de wandelgroep uit de grond gestampt door “Maison médicale des Marolles” en “Vrienden van het Huizeke”.
Uiteraard zullen enthousiaste leden van onze groep (o.a Louis, intussen bekend door zijn hoofdrol in “Louis et Nous”) aanwezig zijn om tekst en uitleg te geven. De foto’s (natuur, landschappen,wandelaars in actie en in rust ….) werden trouwens genomen door de deelnemers zelf!
Het is ook een ideale gelegenheid om (gratis) aan te sluiten bij de groep, want wandelen is good for you!
De tentoonstelling loopt in het Huizeke tot 3 oktober en is elke maandag-, woensdag, donderdag- en vrijdagnamiddag van 14 tot 18u vrij toegankelijk voor iedereen. Daarna zal ze nog te zien zijn op andere locaties (Maison Médicale des Marolles,……).
Wij houden U op de hoogte.
André
Eindelijk is de kogel door de kerk.
Op 24 september 2008 om 15 u heeft in het Huizeke de vernissage (met receptie!) plaats van de fototentoonstelling van en rond de wandelgroep uit de grond gestampt door “Maison médicale des Marolles” en “Vrienden van het Huizeke”.
Uiteraard zullen enthousiaste leden van onze groep (o.a Louis, intussen bekend door zijn hoofdrol in “Louis et Nous”) aanwezig zijn om tekst en uitleg te geven. De foto’s (natuur, landschappen,wandelaars in actie en in rust ….) werden trouwens genomen door de deelnemers zelf!
Het is ook een ideale gelegenheid om (gratis) aan te sluiten bij de groep, want wandelen is good for you!
De tentoonstelling loopt in het Huizeke tot 3 oktober en is elke maandag-, woensdag, donderdag- en vrijdagnamiddag van 14 tot 18u vrij toegankelijk voor iedereen. Daarna zal ze nog te zien zijn op andere locaties (Maison Médicale des Marolles,……).
Wij houden U op de hoogte.
André
FLASH : "LOUIS ET NOUS"
Omdat het dringend is, en omdat de LOUIS in kwestie op sommige dagen gratis life te bewonderen is in het Huizeke, nemen we uitzonderlijk enkele paginafragmenten (hoofdzakelijk in het Frans) over van de site van Théâtre Les Tanneurs http://www.lestanneurs.be/ .
Men zegge het voort. Proficiat Louis!
André
LOUIS ET NOUS création
14.09.2008 – 18H0016 > 17.09.2008 – 20H3018.09.2008 – 15H0019 > 20.09 & 23 > 24.09.2008 – 20H30
Louis, c’est Louis Smet, et il n’y en a pas deux au monde (malheureusement). Et nous ?… et bien… c’est nous… c’est-à-dire les autres, comme on dirait vous et moi, ou eux, bien sûr… Louis et nous, c’est le nouveau Projet-quartier du Théâtre Les Tanneurs (Le Bal des Marolles, Tout le monde s’appelle Martine, Valse de familles et Les hommes quand même). Louis et nous, c’est six personnes habitantes du quartier des Marolles naviguant avec plaisir, fantaisie et rigueur dans les vagabondages poétiques de Karine Ponties (Holeulone, Boreas). De cette rencontre éclate ce qui palpite et ce qui cogne au fond de chacun d’eux, au fond de chacun de nous, dans un imaginaire riche et vaste, celui du corps et de l’humain.
Na Le Bal des Marolles, Tout le monde s’appelle Martine, Valse de familles of Les hommes quand même, is het nu tijd voor een nieuw buurtproject : Louis et nous. Karine Ponties is voor de derde keer te gast in Les Tanneurs; eerder presenteerde
ze al Holeulone (2006) en Boreas (2008). Deze keer werkt de choreografe met een groep van 6 mensen. Samen onderwerpen zij de vragen en poëzie van Ponties’ proposities aan een nauwkeurig onderzoek, boordevol fantasie. Hun ontmoeting onthult wat broeit en bloeit binnenin ieder van hen en voert ons mee op de golven van de weidse verbeelding van mens en lichaam.
Conception et chorégraphie : Karine PontiesInterprétation : Pili Alvarez, George Charuel, Eric Domeneghetty, Catherine Martin, Valérie Müller, Louis Smet, Patricia TripierAvec la participation de : Jean-Louis FromentLumières et coordination technique : Florence Richard
Costumes : Samuel Dronet
Assistante costumes : Eugénie Poste
Collaboration artistique : Terry Lee et Laurence de JongeCréateurs des masques : Pickled ImageUne production du Théâtre Les Tanneurs avec le soutien du CPAS de la Ville de BruxellesLa Dame de Pic / Cie Karine Ponties est en résidence artistique au Théâtre Les Tanneurs.
14 Septembre 2008
Ouverture de saison
Venez découvrir la nouvelle saison 2008-2009 en présence des artistes et en plein air ! Vous êtes tous cordialement invités à venir chiner sur la Place du Jeu de Balle, à assister à quelques surprises musicales, théâtrales et dansantes, à boire un verre et à discuter des spectacles avec les artistes !Le 14.09.2008 : Dire que… c’est tout un programme !Dire que… Le matin, pour ouvrir la journée, il y aura un stand "Théâtre Les Tanneurs" installé sur le marché de la Place du Jeu de Balle. Vous pourrez y recevoir le programme de saison, demander des infos et comme sur tout marché aux puces qui se respecte, vous y trouverez du "brol" : des morceaux d'anciens décors, costumes et objets en tout genre ! Dire que… Un apéro vous attendra au Théâtre Les Tanneurs à 12H30 et sera suivi par un repas.Dire que… La présentation de saison en présence des artistes se fera à 15H00. Interventions pertinentes, musique et boissons de tout style et danse de trottoir au rendez-vous…Dire que… La journée se terminera à 18H00 avec la première de Louis et Nous , le Projet-Quartier chorégraphié par Karine Ponties.Dire que… Nous vous attendons nombreux à la découverte de cette nouvelle saison !!
dinsdag 9 september 2008
Mode anno 1900
Halfkorte rokken werden nooit boven de vijftien jaar gedragen, en de korte, die ons heden de knieën van de dames (tegen hun goesting, het spreekt vanzelf) laten bewonderen, werden alleen geduld tot voor de eerste communie. De rokken waren lang, dat is ja tot op de grond, en van achter vaak nog wel wat slepend. Zij waren ook wijd en overvloedig, en beladen met falbala's, volants, festoenen en bouffanten. En het profiel, de lijn zoals men nu zegt, was sterk gecambreerd, dank zij de toevlucht aan wat men zo minlijk noemde, een ‘cul de Paris’. Kort daarop (want vrouwenmode is nooit bestendig van duur) heb ik een nauw aangesloten klederdracht gekend, de zogenaamde ‘robe-princesse’, met de lange, over de hand reikende fluwelen mouwen. En naderhand nog zeer aardig-openwuivende plissé-gewaden, waarin men haast al dansende aantrad. Maar al deze pasvormen waren beheerst door de gestrengheid van het korset, dat de taille tot een wespenslankheid aansnoerde, de heupen liet uitgolven, het achterwerk een prikkelende volheid gaf, en van voren de boezem tot een zachtademende dubbelronde weelde verhief. Ik heb meer dan eens het voorrecht gehad dusdanig korset vast te rijgen en ik herinner me wel dat ik in het aanspannen zelden zonder behulp van mijn knie kon slagen.
Thans beschikken onze vrouwen over een ontzaglijk stel kousen: wollen, katoenen, mercerisé, natuurzijden en nylon-kousen - en bovendien over een eindeloze kleurengamma. Vroeger was de keuze meer beperkt. En vooral wat de kleuren betrof. Men droeg witte kousen, en die pasten volkomen bij het blank ondergoed, dat ons, met zijn strikken en festoenen, toch zo luxueus aandeed. Denk eens hoe er een dame, bij het opstijgen in een kales, of een vigilante even later, of een tram uitzag. Zij raapte sierlijk de zware rokkenlast even op en trad met een wipje in de koets. En men kon in een flits haar enkels zien en bij ongeluk (of geluk) de aangroei van haar kuiten - en dan popelde ons hart. Er is toen een bedwelmende mode van zwart-zijden kousen ingetreden, en mijn eerste liefde (die zo eeuwig geweest is als de daaropvolgende) werd er met felheid door aangestoken.
Uit “Brussel1900”- Herman Teirlinck
Thans beschikken onze vrouwen over een ontzaglijk stel kousen: wollen, katoenen, mercerisé, natuurzijden en nylon-kousen - en bovendien over een eindeloze kleurengamma. Vroeger was de keuze meer beperkt. En vooral wat de kleuren betrof. Men droeg witte kousen, en die pasten volkomen bij het blank ondergoed, dat ons, met zijn strikken en festoenen, toch zo luxueus aandeed. Denk eens hoe er een dame, bij het opstijgen in een kales, of een vigilante even later, of een tram uitzag. Zij raapte sierlijk de zware rokkenlast even op en trad met een wipje in de koets. En men kon in een flits haar enkels zien en bij ongeluk (of geluk) de aangroei van haar kuiten - en dan popelde ons hart. Er is toen een bedwelmende mode van zwart-zijden kousen ingetreden, en mijn eerste liefde (die zo eeuwig geweest is als de daaropvolgende) werd er met felheid door aangestoken.
Uit “Brussel1900”- Herman Teirlinck
maandag 1 september 2008
Los Maroles
Het Spaans katholicisme vond echter ook navolging bij de brede volksmassa en is eigenlijk in de Brusselse volksziel ingegrift. Nog vindt men sporen van de volksdevotie terug in de talrijke kapelletjes die tot voor enkele jaren de hoeken en kanten van de volksbuurten sierden. De Spaans-katholieke invloed was vooral ingrijpend rond de Marollen en de Kapellekerk, waar trouwens één der meest aangrijpende madonnabeelden (16e eeuw) van Brussel staat, de Nuestra Señora de la Soledad (o.-L.-Vrouw van de Eenzaamheid), dat door Isabella uit Spanje zou zijn meegebracht en tot de dag van vandaag een voorwerp van devotie is. Het Marolliaans donkerharige en vechtlustige type is thans vrijwel verdwenen, maar wie goed rondspeurt ziet echter toch nog wel de vrouwen met satijnen voorschoot en gouden oorringen die Spaans-Brusselse gerechten plachten te verkopen: gedroogde schol, schelpdieren die men ‘caricoles’ noemt, krabben, sprot en ‘boesterink’(een gedroogde haring). De Brusselse volkstaal bevat trouwens nog veel ontleningen aan het Spaans: ‘amigo’ (gevangenis), ‘faro’ (een licht bier’, ‘bazouf’(keukenafval), ‘lorejas’ (nietsnut), ‘linkador’ (oplichter), enz. Vooral het ‘Marolliaans’ krioelde van Spaanse leenwoorden, o.a het lidwoord ‘el’ (de); de huidige Marollenpastoor, die manmoedig poogt de wijk nieuw leven in te blazen, noemt zijn Marollenkermis het feest van ‘El Blad’. Maar het Marollenvolk zelf dat tot de jaren vijftig de steegjes beneden de Galgenberg bewoonde, is verdwenen. Het was een levenslustig, doch tevens anarchistisch volk met eerder rekbare zeden: Marolliaanse ouders zouden nooit geduld hebben dat hun kinderen huwden zonder een degelijke en voldoende lange proefperiode. Ze deden graag ‘zaakjes’ en ‘smokkelen’ was van oudsher een Marolliaanse specialiteit die vooral toppunten scheerde tijdens bezettingen; tijdens de jongste wereldoorlog was de Radijzengang (Blaesstraat) trouwens een begrip, waar alles te verkrijgen was van (niet zuivere) koffie tot onvervalste nylonkousen.
Het was tevens een godvruchtig volk, dat hield van processies en kermissen, maar dat in beginsel niet naar de mis ging.
Uit “ De Brusselaars”- André Monteyne-1981
Het was tevens een godvruchtig volk, dat hield van processies en kermissen, maar dat in beginsel niet naar de mis ging.
Uit “ De Brusselaars”- André Monteyne-1981
maandag 25 augustus 2008
Slakken en caricollen
Als je, al dan niet op een slakkengangetje, langs de Blaesstraat, komende van de Kapellekerk, bijna aan de hoek van de Vossenstraat bent aanbeland, zie je links de trappen van de Slakkengang (Impasse des Escargots), nu een speelplein voor de jeugd maar vroeger één van de meest onleefbare “gangen” van de Marollen. De slakken waar het hier om gaat zijn landslakken, culinair bekend en geprezen als “Escargots de Bourgogne”. www.receptenzoeker.be/zoek/escargots/31
Als je nu de Vossenstraat op kuiert (….jawel) zie je aan de hoek met de Hoogstraat, vóór de ingang van de onlangs geklasseerde herberg (16e eeuw dus Spaanse periode) “Le Renard”, het mobiele stalletje van Mie Karacol, de onvolprezen caricollenverkoopster. Het woord “verkoopster” is hier eigenlijk niet op zijn plaats, want wat Mie doet is een socio-gastronomische performance in een commerciëel sausje of beter soepje. In “Varia” (hieronder) vind je een verwijzing naar een uitgebreid artikel over haar leven en werken.
Caricollen (Karacollen) zijn een culinaire lekkernij die ons op menige straathoek wordt(werd) aangeprezen vanuit charmante, kleine stalletjes. Brusselse straatgastronomie op zijn best! De karakollenstalletjes kleuren al sinds mensenheugenis het straatbeeld. Ze horen evenzeer bij Brussel als pakweg Manneke of Jeanneke Pis. Enig opzoekwerk leert dat omstreeks 1573 deze huiselijke diertjes Brussel kwamen binnengekropen of beter gezwommen want het gaat hier eigenlijk om zeeslakken (alikruiken). Dat verklaart meteen de blijde inkomstdatum, toen maakte de toenmalige aanpassing van het kanaal van Brussel een, jawel zeehaven. Voortaan konden verse zeevruchten over het water aangevoerd worden. De Spaanse furie raasde in die tijd over de Nederlanden en samen met de vijandige troepen rolden ook heel wat mooie Spaanse deernes onze contreien binnen (een groot deel ervan vestigde zich in de marollen). Het zijn deze laatste die voor de naam van dit fenomeen zorgden. Niet dat de señoritas allerhande schuimende slakken of het slijm ervan in hun haartooi pleegden te verwerken. Wel was het mode fijne krullen in het haar te zetten, deze voorloper van onze 'permanent' noemde men caricoles en blijkbaar hadden deze krulletjes wel iets weg van onze lekker klaargemaakte slakken.
Jef zit al meer dan 40 jaar in zijn stalletje aan de beurs (in de winter verkoopt hij met zijn zonen gepofte kastanjes,zie foto onderaan de blz.). Hij kreeg bij wijze van spreken de karakol met de paplepel ingelepeld, moeder en grootmoeder Fientje zaten immers ook al in de karakollenbusiness. Het is nog steeds een familiebedrijfje want samen met zijn zonen stuurt Jef honderden kilo slakken richting slokdarm van Brusselaars, pendelaars en toeristen. Hoe je de beestjes nu eigenlijk bereidt wil deze immer goedgemutste man niet kwijt. "Familiegeheim" zegt hij beslist.Slijmen of hem stroop aan de baard smeren helpt niet, internet wel, maar mogelijk zit het hem in een bijzonder specerijen- en kruidenmengsel. Alikruik, karakol [Littorina unifasciata] - Objectief
André
Als je nu de Vossenstraat op kuiert (….jawel) zie je aan de hoek met de Hoogstraat, vóór de ingang van de onlangs geklasseerde herberg (16e eeuw dus Spaanse periode) “Le Renard”, het mobiele stalletje van Mie Karacol, de onvolprezen caricollenverkoopster. Het woord “verkoopster” is hier eigenlijk niet op zijn plaats, want wat Mie doet is een socio-gastronomische performance in een commerciëel sausje of beter soepje. In “Varia” (hieronder) vind je een verwijzing naar een uitgebreid artikel over haar leven en werken.
Caricollen (Karacollen) zijn een culinaire lekkernij die ons op menige straathoek wordt(werd) aangeprezen vanuit charmante, kleine stalletjes. Brusselse straatgastronomie op zijn best! De karakollenstalletjes kleuren al sinds mensenheugenis het straatbeeld. Ze horen evenzeer bij Brussel als pakweg Manneke of Jeanneke Pis. Enig opzoekwerk leert dat omstreeks 1573 deze huiselijke diertjes Brussel kwamen binnengekropen of beter gezwommen want het gaat hier eigenlijk om zeeslakken (alikruiken). Dat verklaart meteen de blijde inkomstdatum, toen maakte de toenmalige aanpassing van het kanaal van Brussel een, jawel zeehaven. Voortaan konden verse zeevruchten over het water aangevoerd worden. De Spaanse furie raasde in die tijd over de Nederlanden en samen met de vijandige troepen rolden ook heel wat mooie Spaanse deernes onze contreien binnen (een groot deel ervan vestigde zich in de marollen). Het zijn deze laatste die voor de naam van dit fenomeen zorgden. Niet dat de señoritas allerhande schuimende slakken of het slijm ervan in hun haartooi pleegden te verwerken. Wel was het mode fijne krullen in het haar te zetten, deze voorloper van onze 'permanent' noemde men caricoles en blijkbaar hadden deze krulletjes wel iets weg van onze lekker klaargemaakte slakken.
Jef zit al meer dan 40 jaar in zijn stalletje aan de beurs (in de winter verkoopt hij met zijn zonen gepofte kastanjes,zie foto onderaan de blz.). Hij kreeg bij wijze van spreken de karakol met de paplepel ingelepeld, moeder en grootmoeder Fientje zaten immers ook al in de karakollenbusiness. Het is nog steeds een familiebedrijfje want samen met zijn zonen stuurt Jef honderden kilo slakken richting slokdarm van Brusselaars, pendelaars en toeristen. Hoe je de beestjes nu eigenlijk bereidt wil deze immer goedgemutste man niet kwijt. "Familiegeheim" zegt hij beslist.Slijmen of hem stroop aan de baard smeren helpt niet, internet wel, maar mogelijk zit het hem in een bijzonder specerijen- en kruidenmengsel. Alikruik, karakol [Littorina unifasciata] - Objectief
André
dinsdag 19 augustus 2008
Varia
“Le Marollien rénové” van juli 2008 publiceert o.a artikels over het Feest van de Marol (je weet wel….), de 390ste verjaardag van het pandjeshuis, het verschil tussen inwoners van de Marollen en Marolliens, het nieuwe speelplein aan de Hallepoort (met toilet en drinkwatervoorziening! ….), het Feest van de Oude Markt, het Huizeke(!), het buurtfeest in de Samaritanessenwijk en BLOD (met een Scandinavisch streepje door de O), het nieuwe wijkproject van Théâtre Les Tanneurs met als gastvedette Louis Smet.
We kijken nu al uit naar de dansact van onze Louis!
In “Le Brol” van mei-juni 2008 vinden we dan weer, naast recent en oud fotomateriaal, informatie over de oorlogsactiviteiten van paterke Urbain (het paterke van den A met), de verbroedering van het Huizeke (“La Casita”) met “La Maison du 8 Mars” (straatkinderenwerking in Guatemala), een 45-toerenplaatje van Jef Bloemkuul en de op til zijnde Bruegelfeesten (13 en 14/9).
Top of the bill is evenwel een uitgebreid artikel over Max en Marie, onze befaamde en gelauwerde caricollenverkopers. There is no business like caricollenbusiness!
André
We kijken nu al uit naar de dansact van onze Louis!
In “Le Brol” van mei-juni 2008 vinden we dan weer, naast recent en oud fotomateriaal, informatie over de oorlogsactiviteiten van paterke Urbain (het paterke van den A met), de verbroedering van het Huizeke (“La Casita”) met “La Maison du 8 Mars” (straatkinderenwerking in Guatemala), een 45-toerenplaatje van Jef Bloemkuul en de op til zijnde Bruegelfeesten (13 en 14/9).
Top of the bill is evenwel een uitgebreid artikel over Max en Marie, onze befaamde en gelauwerde caricollenverkopers. There is no business like caricollenbusiness!
André
woensdag 13 augustus 2008
Aan tafel!
Ja, wat eten en drinken betreft had Brussel zijns gelijke niet. Ik weet wel dat het er nu nogal eens bont kan toegaan, en de Engelsen, die geen benul hebben van keuken, prijzen onze tafel zeer.
Maar wie durft wat er thans voorhanden is vergelijken met wat er toen was?
Laat mij bij voorbeeld van een banket spreken in één der ontelbare sjosjeteiten, of van een feestmaal in gesloten kring, ter gelegenheid van een eerste communie of zo.
Eerst het aperitief. Dan oesters of mosselen. Dan de soep, liefst met ballekes. Dan een keus hors-d’oeuvre, gerookte zalm, makrelen in olijven, geassorteerde saucijzen, geperste kop en een beetje van het smoeltje, alle waardige spijzen met of zonder mayonaise, en geen sprake van koude patattenafval die men ook “salade” noemt.
En na die peuzelingen, de vol au vent, die een specifiek Brussels gerecht is en licht in de darmen valt, zodat men daarop in staat is om het rundgebraad aan te spreken, zoals het in zijn jardinière van erwtjes en worteltjes en prinseskens en bloemkool en spinazie voor de pinnen komt. Daarop verschijnt de ossetong met witte saus en kappers. Vervolgens de Brusselse kapoen, die in goede huizen door een soort sorbet gescheiden wordt van het kostbaar wild (ever, ree of gevogelte). Hier kwamen allerlei geleien te pas, mitsgaders pruimentrut en oranjemoes. Kreeft en langousten bekroonden het geheel.
Het dessert (maar ik moet nog een stevige schotel vergeten zijn, vrees ik), het dessert was bescheiden: een taart, ijsroom en wat vruchten.
Een dergelijke spijskaart werd voor gewoon en matig gehouden op een burgerlijke feesttafel. Zij ontleent vooral haar glans aan de voorname keus van de op te dienen wijnen: om de beurt Moezel- of Rijnwijn, Chablis, rode Bordeaux, Sauternes, een paar kloeke Bourgognes, en de Champagne aan ’t end.
De koffie, die hierop aan het geuren ging, was er vooral om de aanwezigheid van een rijk gevarieerde “pousse” te wettigen.
Uit “Brussel 1900”-Herman Teirlinck
Maar wie durft wat er thans voorhanden is vergelijken met wat er toen was?
Laat mij bij voorbeeld van een banket spreken in één der ontelbare sjosjeteiten, of van een feestmaal in gesloten kring, ter gelegenheid van een eerste communie of zo.
Eerst het aperitief. Dan oesters of mosselen. Dan de soep, liefst met ballekes. Dan een keus hors-d’oeuvre, gerookte zalm, makrelen in olijven, geassorteerde saucijzen, geperste kop en een beetje van het smoeltje, alle waardige spijzen met of zonder mayonaise, en geen sprake van koude patattenafval die men ook “salade” noemt.
En na die peuzelingen, de vol au vent, die een specifiek Brussels gerecht is en licht in de darmen valt, zodat men daarop in staat is om het rundgebraad aan te spreken, zoals het in zijn jardinière van erwtjes en worteltjes en prinseskens en bloemkool en spinazie voor de pinnen komt. Daarop verschijnt de ossetong met witte saus en kappers. Vervolgens de Brusselse kapoen, die in goede huizen door een soort sorbet gescheiden wordt van het kostbaar wild (ever, ree of gevogelte). Hier kwamen allerlei geleien te pas, mitsgaders pruimentrut en oranjemoes. Kreeft en langousten bekroonden het geheel.
Het dessert (maar ik moet nog een stevige schotel vergeten zijn, vrees ik), het dessert was bescheiden: een taart, ijsroom en wat vruchten.
Een dergelijke spijskaart werd voor gewoon en matig gehouden op een burgerlijke feesttafel. Zij ontleent vooral haar glans aan de voorname keus van de op te dienen wijnen: om de beurt Moezel- of Rijnwijn, Chablis, rode Bordeaux, Sauternes, een paar kloeke Bourgognes, en de Champagne aan ’t end.
De koffie, die hierop aan het geuren ging, was er vooral om de aanwezigheid van een rijk gevarieerde “pousse” te wettigen.
Uit “Brussel 1900”-Herman Teirlinck
vrijdag 4 juli 2008
Dinant.
Naar goede gewoonte werd het voorjaarsseizoen afgesloten met een dagtrip; ditmaal trok de wandelgroep naar Dinant.
Tijdens de heenreis legden we al onze aanwezige kennis over de stad samen: de abdij van Leffe (inderdaad), de collegiale kerk, de citadel, Adolphe Sax (uitvinder van een geraffineerd marteltuig “saxofoon” genoemd), de koeken van Dinant (voor mijn part een steenhard soort speculoos), de “flamiche” (een warme kaastaart die vers uit de oven moet verorberd worden, dus minder geschikt voor een stralende zomerdag)………
Vanaf Namen konden we de reis rechtstaand vervolgen want er werden drie rijtuigen afgekoppeld en op 1 juli vertrekt een flink deel van de Vlaamse jeugd gepakt en gezakt en nog boordevol (geluids- en kinetische) energie op kamp naar de Ardennen, uiteraard allemaal met dezelfde trein…..
Na een deugddoende gegidste wandeling langs de boorden van de Maas (hier 7 meter diep en 100 meter breed) en diverse bezienswaardigheden werd het meegebrachte proviand aangesproken op een bankje langs de rivier en kon er vastgesteld worden dat het water in het centrum van de stad voldoende zuiver is om flink wat regenboogforellen te huisvesten.
In de namiddag stond een maxi-uitstap met een echte boot (en een onvervalste kapitein) op het programma, versassen inbegrepen. Door al dat natuurschoon, een familie zwanen, het glinsterende water, de gezonde lucht en het gezapig tempo dommelden velen in, anderen gingen gewoon (uitgeteld) languit op de banken liggen. De meegebrachte baby werd uitgebreid geknuffeld, gezoogd en ververst. Ideaal anti-stress event dus.
Op de koop toe kon er op de terugweg naar het station nog geprofiteerd worden van de eerste dag van de soldenperiode. Vóór het vertrek van de trein vonden sommigen het nog nodig om als gekken aan het zingen te slaan, de “inboorlingen” spreken er waarschijnlijk nog over…..
Een dagje om nooit te vergeten, zeker voor diegenen die dan nog juist in deze periode verjaren en in al hun naïviteit dachten dat er nog zo iets bestaat als het recht op privacy.….
André
Tijdens de heenreis legden we al onze aanwezige kennis over de stad samen: de abdij van Leffe (inderdaad), de collegiale kerk, de citadel, Adolphe Sax (uitvinder van een geraffineerd marteltuig “saxofoon” genoemd), de koeken van Dinant (voor mijn part een steenhard soort speculoos), de “flamiche” (een warme kaastaart die vers uit de oven moet verorberd worden, dus minder geschikt voor een stralende zomerdag)………
Vanaf Namen konden we de reis rechtstaand vervolgen want er werden drie rijtuigen afgekoppeld en op 1 juli vertrekt een flink deel van de Vlaamse jeugd gepakt en gezakt en nog boordevol (geluids- en kinetische) energie op kamp naar de Ardennen, uiteraard allemaal met dezelfde trein…..
Na een deugddoende gegidste wandeling langs de boorden van de Maas (hier 7 meter diep en 100 meter breed) en diverse bezienswaardigheden werd het meegebrachte proviand aangesproken op een bankje langs de rivier en kon er vastgesteld worden dat het water in het centrum van de stad voldoende zuiver is om flink wat regenboogforellen te huisvesten.
In de namiddag stond een maxi-uitstap met een echte boot (en een onvervalste kapitein) op het programma, versassen inbegrepen. Door al dat natuurschoon, een familie zwanen, het glinsterende water, de gezonde lucht en het gezapig tempo dommelden velen in, anderen gingen gewoon (uitgeteld) languit op de banken liggen. De meegebrachte baby werd uitgebreid geknuffeld, gezoogd en ververst. Ideaal anti-stress event dus.
Op de koop toe kon er op de terugweg naar het station nog geprofiteerd worden van de eerste dag van de soldenperiode. Vóór het vertrek van de trein vonden sommigen het nog nodig om als gekken aan het zingen te slaan, de “inboorlingen” spreken er waarschijnlijk nog over…..
Een dagje om nooit te vergeten, zeker voor diegenen die dan nog juist in deze periode verjaren en in al hun naïviteit dachten dat er nog zo iets bestaat als het recht op privacy.….
André
donderdag 3 juli 2008
Sjoezels
Onze Brusselse vrouwen waren, zoals bij sterke volkeren past, vooral thuis in de keuken.
Er werd veel geld en zorg aan de keuken besteed, en op feest- en hoogdagen waren de familiemalen van een rijkdom en een diversiteit, die sindsdien nooit meer werden bereikt.
Echt Brusselse gerechten waren de beroemde kip, waardoor de Brusselaars in Europa van ouds bekend staan als kiekefretters, de hoogstaande kermispensen en bovenal de sjoezels.
Het kan voor de vrouwen van het nageslacht interessant zijn te noteren dat de bereiding van sjoezels bij onze moeders een toewijding onderstelde die ik uit de grond van mijn hart hoop bij onze dochters en kleindochters te zien herleven. Daarom geef ik hier een recept van de echte sjoezels ten beste: over zeven stoofkasserollen moet men kunnen beschikken, die gelijktijdig, schoon niet alle even lang, op het vuur zullen staan. In de middelste de kostbare sjoezels, zoals zij vers van het slachthuis werden gehaald. En daarrond dan één met rundsvlees, d.i os en kalf en ook ballekes, één met een ossestaart, één met schaapspootjes, één met kalfsschenkels, één met zwezerikken en één met kampernoelies. Alles degelijk met ui en verscheidene specerijen in de boter gelegd. De sjoezels zelf zijnde kordaat met lambiek besproeid.
De kunst ligt hierin, dat op een gegeven moment de inhoud van al de kasserollen gelijktijdig gaar, mals en geurig wordt. Dan krijgt elke aanzittende op zijn bord uit elke kasserol een schep, en dat maakt al te samen een goddelijke kost. Ge kunt er dan een karaf faro of een fles geus bij gebruiken en het ligt lang en genoeglijk op de maag.
Uit “Brussel 1900”-Herman Teirlinck.
Er werd veel geld en zorg aan de keuken besteed, en op feest- en hoogdagen waren de familiemalen van een rijkdom en een diversiteit, die sindsdien nooit meer werden bereikt.
Echt Brusselse gerechten waren de beroemde kip, waardoor de Brusselaars in Europa van ouds bekend staan als kiekefretters, de hoogstaande kermispensen en bovenal de sjoezels.
Het kan voor de vrouwen van het nageslacht interessant zijn te noteren dat de bereiding van sjoezels bij onze moeders een toewijding onderstelde die ik uit de grond van mijn hart hoop bij onze dochters en kleindochters te zien herleven. Daarom geef ik hier een recept van de echte sjoezels ten beste: over zeven stoofkasserollen moet men kunnen beschikken, die gelijktijdig, schoon niet alle even lang, op het vuur zullen staan. In de middelste de kostbare sjoezels, zoals zij vers van het slachthuis werden gehaald. En daarrond dan één met rundsvlees, d.i os en kalf en ook ballekes, één met een ossestaart, één met schaapspootjes, één met kalfsschenkels, één met zwezerikken en één met kampernoelies. Alles degelijk met ui en verscheidene specerijen in de boter gelegd. De sjoezels zelf zijnde kordaat met lambiek besproeid.
De kunst ligt hierin, dat op een gegeven moment de inhoud van al de kasserollen gelijktijdig gaar, mals en geurig wordt. Dan krijgt elke aanzittende op zijn bord uit elke kasserol een schep, en dat maakt al te samen een goddelijke kost. Ge kunt er dan een karaf faro of een fles geus bij gebruiken en het ligt lang en genoeglijk op de maag.
Uit “Brussel 1900”-Herman Teirlinck.
maandag 30 juni 2008
Luisteren
Als ik je vraag naar mij te luisteren en
jij begint mij adviezen te geven,
dan doe je niet wat ik je vraag.
Als ik je vraag naar mij te luisteren en
jij begint mij te vertellen,
waarom ik iets niet zo moet voelen
zoals ik het voel,
dan neem jij mijn gevoelens niet serieus.
Als ik je vraag naar mij te luisteren,
en jij denkt dat jij iets moet doen
om mijn problemen op te lossen,
dan laat je mij in de steek,
hoe vreemd dat ook moge lijken.
Misschien is dat de reden waarom
voor sommige mensen bidden werkt,
omdat God niets terug zegt en
hij geen adviezen geeft of
probeert dingen voor je te regelen.
Hij luistert alleen maar en vertrouwt erop
dat je er zelf wel uit komt.
Dus, alsjeblieft, luister alleen maar naar me
en doe je best mij te verstaan.
En als je wilt praten,
wacht dan even en ik beloof je
dat ik op mijn beurt naar jou zal luisteren.
Uit ons tijdschriftje van mei/juni 2008.
Vertaling uit: ‘Loving eachother’,
Leo Buscaglia
Inspiratie: Basistraining Geweldloze Communicatie
jij begint mij adviezen te geven,
dan doe je niet wat ik je vraag.
Als ik je vraag naar mij te luisteren en
jij begint mij te vertellen,
waarom ik iets niet zo moet voelen
zoals ik het voel,
dan neem jij mijn gevoelens niet serieus.
Als ik je vraag naar mij te luisteren,
en jij denkt dat jij iets moet doen
om mijn problemen op te lossen,
dan laat je mij in de steek,
hoe vreemd dat ook moge lijken.
Misschien is dat de reden waarom
voor sommige mensen bidden werkt,
omdat God niets terug zegt en
hij geen adviezen geeft of
probeert dingen voor je te regelen.
Hij luistert alleen maar en vertrouwt erop
dat je er zelf wel uit komt.
Dus, alsjeblieft, luister alleen maar naar me
en doe je best mij te verstaan.
En als je wilt praten,
wacht dan even en ik beloof je
dat ik op mijn beurt naar jou zal luisteren.
Uit ons tijdschriftje van mei/juni 2008.
Vertaling uit: ‘Loving eachother’,
Leo Buscaglia
Inspiratie: Basistraining Geweldloze Communicatie
woensdag 25 juni 2008
Het Pajottenland in de stad.
Het leven kan zoet zijn: voor onze wandeling van 24/06/2008 was de zon weer van de partij!
Na een uitgebreide citytrip (iemand wilde absoluut bus 49 nemen,en democratisch als we zijn….) doorheen Vorst, Anderlecht….stapten we af aan de ingang van het Scheutbospark in het chique gedeelte van Molenbeek.
De site (beter zou zijn landschapspark) Scheutbos (50ha) is een semi-natuurlijk landschap dat zich uitstrekt over een heuvelachtig plateau (vandaar de mooie vergezichten op de stad en de stramme spieren). Het geheel wordt doorkruist door twee riviertjes en enkele romantische buurtwegen.
Men vindt er een mengeling van biotopen: weiden (70%),uiteraard met dieren waaronder enkele Galloway-runderen, bosjes, braakland,een rietveld en een poel, 2ha volkstuintjes, en, dicht bij de hoogbouw, een stukje stadspark (sportgazon, kinderspeeltuigen, stoeiweide (niet alleen voor kinderen!)). Het geheel, in feite een typisch stukje Pajottenland, werd als landschap geklasseerd in 1997. Bij deze danken we het Brussels gewest om niet alle bezette gebieden vol te bouwen….
Een aanrader (zelfs voor Roemeense huismoeders).
Om ook eens een ander stukje van de stad te zien keerde ik terug met bus 88.
André
maandag 16 juni 2008
Wandeling
Een wandeling door de lage stad zal ons toelaten de indruk weer te geven die het bedrijvigste stadsgedeelte op de bezoeker laat.
We gaan van de Zuidstatie uit. Wij volgen de middellaan niet, maar verkiezen de rumoerige straten die binnen de stad voeren. Daarom lopen wij even de stijgende Zuiderlaan op tot aan de populaire Blaesstraat, die wij inslaan.
Al dadelijk treft de grote ijver der bevolking. Links en rechts, straat in, straat uit, ’t zijn ál winkels en herbergen. Vrouwen lopen met karretjes op en neer, spijts de vervolging der politieagenten, die deze neringsoort niet dulden mogen, verkopen ze de meest verschillende waar: groenten, of sienappels, of lekkernijen, of kaas, of schol (gedroogde vis) of andere dingen meer. De zijsteegjes, men merkt het gauw, gonzen van ’t vele gepeupel. Hier en daar gaapt de vergulde poort van een danszaal. De danszalen zijn luisterrijk ingericht en worden, vooral in deze hogere delen der lage stad, druk bezocht. De open deuren der kroegen geven zonderlinge kijkjes op drinkend volk en vaak zijn daar de vrouwen niet het minst gretig….
Terwijl ge al gaande, langs een straatreet op de hemel, de massale toren van het reusachtige gerechtshof af en toe opsomeren ziet, geraakt ge op het Vosseplein, ook genaamd de Oude markt. Kramen van alle slag zijn er opgesmeten. Op sommige uren in de morgen is het gewoel er geweldig.
Het volk koopt er zijn dagelijks gerief: oude klederen, oude meubelen, oude potten en pannen, oud ijzerwerk, al wat oud is, wat gediend heeft en wat gebeurlijk, op ’t nauwste bekeken, nog even dienen kan. Niet de kramen alleen bergen deze rommelende handel; ook de vele winkeltjes daarrond, in de nabije straatjes, stallen een onnoembaar, versleten, verkleurd en bestoven goedje uit.
Gij vordert. Gij bereikt de Kapelleplaats, waar op een plots stil pleintje, de niet onaardige Kapellekerk rijst; gij bezoekt het graf van de oude schilder Pieter Breughel (1625) en krijgt er, benevens een doek van deze meester, enige taferelen te zien van G. de Craaier en van Thulden.
Tot daar hebt ge het beruchte kwartier der Marollen bezocht, een oud en om zijn roekeloze vechtpartijen geducht Brussels ras.
Uit “Brussel 1900”-Herman Teirlinck.
We gaan van de Zuidstatie uit. Wij volgen de middellaan niet, maar verkiezen de rumoerige straten die binnen de stad voeren. Daarom lopen wij even de stijgende Zuiderlaan op tot aan de populaire Blaesstraat, die wij inslaan.
Al dadelijk treft de grote ijver der bevolking. Links en rechts, straat in, straat uit, ’t zijn ál winkels en herbergen. Vrouwen lopen met karretjes op en neer, spijts de vervolging der politieagenten, die deze neringsoort niet dulden mogen, verkopen ze de meest verschillende waar: groenten, of sienappels, of lekkernijen, of kaas, of schol (gedroogde vis) of andere dingen meer. De zijsteegjes, men merkt het gauw, gonzen van ’t vele gepeupel. Hier en daar gaapt de vergulde poort van een danszaal. De danszalen zijn luisterrijk ingericht en worden, vooral in deze hogere delen der lage stad, druk bezocht. De open deuren der kroegen geven zonderlinge kijkjes op drinkend volk en vaak zijn daar de vrouwen niet het minst gretig….
Terwijl ge al gaande, langs een straatreet op de hemel, de massale toren van het reusachtige gerechtshof af en toe opsomeren ziet, geraakt ge op het Vosseplein, ook genaamd de Oude markt. Kramen van alle slag zijn er opgesmeten. Op sommige uren in de morgen is het gewoel er geweldig.
Het volk koopt er zijn dagelijks gerief: oude klederen, oude meubelen, oude potten en pannen, oud ijzerwerk, al wat oud is, wat gediend heeft en wat gebeurlijk, op ’t nauwste bekeken, nog even dienen kan. Niet de kramen alleen bergen deze rommelende handel; ook de vele winkeltjes daarrond, in de nabije straatjes, stallen een onnoembaar, versleten, verkleurd en bestoven goedje uit.
Gij vordert. Gij bereikt de Kapelleplaats, waar op een plots stil pleintje, de niet onaardige Kapellekerk rijst; gij bezoekt het graf van de oude schilder Pieter Breughel (1625) en krijgt er, benevens een doek van deze meester, enige taferelen te zien van G. de Craaier en van Thulden.
Tot daar hebt ge het beruchte kwartier der Marollen bezocht, een oud en om zijn roekeloze vechtpartijen geducht Brussels ras.
Uit “Brussel 1900”-Herman Teirlinck.
maandag 9 juni 2008
M25
Voor het eerst sinds lange tijd was de zon van de partij, de vernieuwde Hallepoort was vrij toegankelijk voor het publiek, en de "Vrienden van de Oude Markt" ontvingen de "ambassadeurs" van andere Brusselse gemeenten in het Huizeke.
De "Vrienden van het Huizeke" deden een uurtje later nóg beter! We ontvingen namelijk een 20-tal echte ambassadeurs (in rode outfit) : M25 uit Delft (Nl).
M25 is een groep jonge mensen van 14 tot en met 18 jaar, die onder begeleiding van vrijwilligers, tijdens een aantal bijeenkomsten samen ervaren wat het feitelijk inhoudt hoe men iets voor een ander kan betekenen. M25 staat voor Matteüs, hoofdstuk 25. Dat is een belangrijke passage uit de bijbel waarin Jezus aangeeft hoe wij met andere mensen moeten omgaan en elkaar moeten helpen.Het is een oecumenisch project.
Meer info op : http://www.m25delft.nl
Na een beknopte uitleg over onze werking, een (te) korte wandeling in de wijk (om de sfeer van de Marollen op te snuiven) en een bezoek aan de Hallepoort, werd de namiddag afgesloten in een "fritkot" in de Hoogstraat. Een straatmuzikant hoorde er uiteraard ook bij.
Fris en verkwikkend!
André
donderdag 5 juni 2008
Joepie!
De kogel is door de kerk! We zijn heel blij dat we jullie mogen melden dat we de lang verhoopte erkenning binnen de Vlaamse Gemeenschap, kabinet Welzijn (Minister Vanackere) hebben gekregen! Een hele opluchting voor ons Huizeke, en niet in het minst voor de beroepskrachten, die zo zekerheid verwerven over het voortbestaan van hun job. We zullen echter met niet aflatende inzet blijven ijveren voor meer slagkracht van Wegwijzer en Noordwijk, de andere stedenfondsprojecten van Archipel.
Dank aan allen die solidair met ons hebben gereageerd en actie gevoerd!
(uit ons tijdschriftje van mei/juni 2008)
Dank aan allen die solidair met ons hebben gereageerd en actie gevoerd!
(uit ons tijdschriftje van mei/juni 2008)
woensdag 4 juni 2008
Kapellekerk in de bloemetjes.
Naar jaarlijkse gewoonte werd op 1 juni 2008 om 12 u de "Bloemenmis" opgedragen in de kerk Onze Lieve Vrouw Ter Kapelle (Marollenwijk), de "parochiekerk"van de Poolse gemeenschap in Brussel.
De plechtige misviering werd muzikaal opgeluisterd door het ensemble Nativitas (Missa in G dur van Franz Schubert).
Traditioneel wordt de kerk voor deze gelegenheid met bloemen (o.a lelies) versierd door de Koninklijke Unie der Floristen van België.
Een streling voor het oog, en de subtiele bloemengeur brengt je helemaal in de gepaste stemming.
André
maandag 2 juni 2008
Vrienden van het Huis van Alijn
Onze jaarlijkse daguitstap ging dit jaar door op 31 mei, en de zon was ook van de partij.
Na een gratis koffietje vertrokken we met de bus naar Gent waar een bezoek gebracht werd aan het Huis van Alijn (het vroegere folkloremuseum van de Stad Gent). De nadruk ligt nu vooral op het dagelijkse leven in de eerste helft van de 20ste eeuw (waarom voel ik mij oud?).
Een aanrader! (lees meer op http://www.huisvanalijn.be)
Via het alom gekende Gravensteen en de oude vleeshalle wandelden we daarna naar "De Witte Leeuw" aan de zonovergoten Graslei, waar de tafel reeds gedekt stond (soep van het huis, Vlaamse stoofcarbonade met fritjes, dame Blanche....meer moet dat niet zijn).
In de namiddag genoten we van een uitgebreide boottocht op de Gentse kanalen, uiteraard met deskundige uitleg. Zo kwamen we o.a iets te weten over het Gentse manneke Pis, de oorsprong van de stad, vrouwen die boten voorttrokken, bronzen naaktbeelden.....
Vanaf 16u was er nog tijd voor shopping, om de dorst te lessen enz. Het "Bierhuis aan de Waterkant" (meer dan 200 soorten bier) en het "Dreupelkot"(meer dan 100 soorten Vlaamse jenever) zijn niet te versmaden attrakties!
André
woensdag 21 mei 2008
"Marollengids"
Fotograaf Kurt De Ruyter (die zelf al 10 jaar in de Marollen woont en ook het Huizeke kent) maakte een (tweede) foto-gids over de bekende en minder bekende Marollen. De derde (over de Krakeelwijk) is in voorbereiding, de eerste was het groot-formaat fotoboek "Marollen-Marolles".
Stadsonderzoeker-stadsbiograaf Paul Blondeel ondervroeg hem op 20/5/2008 in het Literair Salon van de HOB over het boekwerkje en de wonderlijke mix die erin samenkomt: chique, dwars en volks, geschiedenis, routine en verrassing....
Door de treinstaking was er weinig volk, maar toch (of juist daardoor) leerden we een aantal sympathieke mensen kennen. We hadden het bijvoorbeeld over "de geest" van de Marollen...
Voeg daarbij nog een gratis koffietje, en de middagpauze kon niet meer stuk.
André
Stadsonderzoeker-stadsbiograaf Paul Blondeel ondervroeg hem op 20/5/2008 in het Literair Salon van de HOB over het boekwerkje en de wonderlijke mix die erin samenkomt: chique, dwars en volks, geschiedenis, routine en verrassing....
Door de treinstaking was er weinig volk, maar toch (of juist daardoor) leerden we een aantal sympathieke mensen kennen. We hadden het bijvoorbeeld over "de geest" van de Marollen...
Voeg daarbij nog een gratis koffietje, en de middagpauze kon niet meer stuk.
André
woensdag 14 mei 2008
Tijdschriftje
Tweemaandelijks verschijnt ons tijdschrift “’t Huizeke”, boordevol foto’s, weetjes, activiteitenverslagen, grappige anekdotes, kooktips, enz….over ons Huizeke.
Wie wil kan een artikeltje schrijven over gebeurtenissen in de wijk, activiteiten van het Huizeke, actuele onderwerpen of eigen meningen.
Artikels worden verzameld door een groepje vrijwilligers dat zorgt voor inhoud en lay-out.
Bezoekers van het Huizeke kunnen een exemplaar meenemen in het onthaal. Sporadische bezoekers, sponsors en sympathisanten kunnen zich abonneren. Op deze manier wil het tijdschriftje een bescheiden bindmiddel zijn tussen ieder die op één of andere manier bij het Huizeke betrokken is. Zij worden op de hoogte gehouden van onze activiteiten, blijven de sfeer van het Huizeke proeven, en kunnen zelf een forum vinden waar ze hun mening kwijt kunnen.
Indien U geïnteresseerd is, kunt U zich abonneren voor €5 per jaar. In ruil krijgt U van ons jaarlijks 6 tijdschriftjes toegestuurd.
Het abonnementsgeld kan gestort worden op rekening nummer: 001-1587099-61 van Vrienden van het Huizeke, Vossenplein 23, 1000 Brussel.
Vermeld duidelijk dat het om abonnementsgeld gaat.
Wie wil kan een artikeltje schrijven over gebeurtenissen in de wijk, activiteiten van het Huizeke, actuele onderwerpen of eigen meningen.
Artikels worden verzameld door een groepje vrijwilligers dat zorgt voor inhoud en lay-out.
Bezoekers van het Huizeke kunnen een exemplaar meenemen in het onthaal. Sporadische bezoekers, sponsors en sympathisanten kunnen zich abonneren. Op deze manier wil het tijdschriftje een bescheiden bindmiddel zijn tussen ieder die op één of andere manier bij het Huizeke betrokken is. Zij worden op de hoogte gehouden van onze activiteiten, blijven de sfeer van het Huizeke proeven, en kunnen zelf een forum vinden waar ze hun mening kwijt kunnen.
Indien U geïnteresseerd is, kunt U zich abonneren voor €5 per jaar. In ruil krijgt U van ons jaarlijks 6 tijdschriftjes toegestuurd.
Het abonnementsgeld kan gestort worden op rekening nummer: 001-1587099-61 van Vrienden van het Huizeke, Vossenplein 23, 1000 Brussel.
Vermeld duidelijk dat het om abonnementsgeld gaat.
donderdag 8 mei 2008
Larissa Outesheva
Op 7/5/2008 had in het Huizeke de vernissage plaats van de tentoonstelling van het werk van Larissa Outesheva, geboren en getogen in Oezbekistan.
Naar eigen zeggen is haar stijl expressionistisch en vormt de natuur een belangrijke inspiratiebron.
De aanwezigen genoten van een hapje en een drankje en kregen op de koop toe nog de gelegenheid zich kosteloos te laten portreteren door de kunstenares.
De tentoonstelling loopt nog tot 7/6/2008 en is vrij toegankelijk elke maandag-, woensdag-, donderdag- en vrijdagnamiddag van 14 tot 18 uur (MMT).
André
woensdag 7 mei 2008
Kunst onder dak
Ook mensen die niet zo verbaal aangelegd zijn, maar eerder beeldende taal gebruiken, vinden in het Huizeke een plaats waar zij hun visie op mens en maatschappij kwijt kunnen.
Sinds 1977 kunnen zij hun schilderijen, foto's , handwerk enz. laten spreken in het onthaal: gedurende een maand worden de werken er (gratis) tentoongesteld. Dit gebeurt na een vernissage, waar de kunstenaar zijn werken even toelicht en zelf in het licht wordt gezet, soms uit zijn isolement wordt gehaald.
Wij geven voorrang aan minder kapitaalkrachtige kunstenaars, die niet terecht kunnen in galerijen omdat ze deze niet kunnen betalen, of omdat ze er niet toegelaten worden om tal van andere redenen.
Bezoekers en vrijwilligers van het Huizeke kunnen via Kunst Onder Dak kennis maken met verschillende kunststijlen en expressiemogelijkheden en leren dat iedereen recht heeft op participatie aan culturele activiteiten.
(uit het jaarverslag 2007)
André
Sinds 1977 kunnen zij hun schilderijen, foto's , handwerk enz. laten spreken in het onthaal: gedurende een maand worden de werken er (gratis) tentoongesteld. Dit gebeurt na een vernissage, waar de kunstenaar zijn werken even toelicht en zelf in het licht wordt gezet, soms uit zijn isolement wordt gehaald.
Wij geven voorrang aan minder kapitaalkrachtige kunstenaars, die niet terecht kunnen in galerijen omdat ze deze niet kunnen betalen, of omdat ze er niet toegelaten worden om tal van andere redenen.
Bezoekers en vrijwilligers van het Huizeke kunnen via Kunst Onder Dak kennis maken met verschillende kunststijlen en expressiemogelijkheden en leren dat iedereen recht heeft op participatie aan culturele activiteiten.
(uit het jaarverslag 2007)
André
dinsdag 6 mei 2008
Vrienden van het Huizeke.
Op 30april bezochten leerlingen van het Sint-Jozefsinstituut uit Torhout het Huizeke. Ze bekeken en bespraken de film over daklozen en kregen uitleg over de werking van onze Vzw. Tussendoor konden ze ook nog "in real time" in het onthaal een brainstorming-sessie meemaken in het kader van ons project "Een luisterend oor."
André
Cijfers en feiten over Brussel
De sociale kloof tussen arm en rijk wordt steeds groter in Brussel. Als Europese hoofdstad trekt Brussel internationale kaderleden en ambtenaren aan. Tegelijk is het aandeel laaggeschoolden aan het stijgen. Tien procent van de bevolking in Brussel is analfabeet. Die kloof is een reëel gevaar voor de stad en haar toekomst.
(Charles Picqué, Brusselse minister-president)
Tussen 2001 en 2005 is het aandeel van de 10 procent armste Brusselaars in het totale inkomen van het gewest gehalveerd. Het aandeel van de 10 procent rijkste Brusselaars is over diezelfde periode van 29 procent naar 34 procent gestegen.
(Federale Overheidsdienst Economie)
Er zijn steeds meer armen. Een derde van de Brusselse kinderen wordt geboren in een generatie-arm gezin.
(Sven Gatz, Brussels en Vlaams parlementslid)
Het Brussels hoofdstedelijk Gewest telde op 1/1/2007 officiëel 1.031.215 inwoners, verspreid over 161,4 km2 . De eigenlijke stad Brussel beslaat een oppervlakte van 32 km2 en telde op 1/1/2006 144.790 inwoners.
30 procent van de Brusselaars leeft onder de armoedegrens. Eén op twintig Brusselaars is afhankelijk van OCMW-steun en dit aantal blijft fors stijgen. In Sint-Jans-Molenbeek en Sint-Joost-ten-Node ligt de werkloosheid boven de 30 procent en in Brussel-Stad, Koekelberg, Anderlecht,Vorst,Sint-Gillis en Schaarbeek boven de 20 procent.
26 procent van de mensen die op 1/1/2006 in Brussel verbleven hadden een buitenlandse nationaliteit. Het grootste gedeelte van die groep bestaat uit Fransen en Marokanen. In 2005 had nog slechts 54 % van de moeders bij de geboorte van hun kind de Belgische nationaliteit. In het jaar 2000 waren Frans, Nederlands en Engels de meest gesproken talen in Brussel. In 2006 heeft het Engels het Nederlands van de tweede plaats verdrongen. Opvallend is dat het Lingala opduikt op plaats 10.
(Met dank aan “De Standaard”)
André
(Charles Picqué, Brusselse minister-president)
Tussen 2001 en 2005 is het aandeel van de 10 procent armste Brusselaars in het totale inkomen van het gewest gehalveerd. Het aandeel van de 10 procent rijkste Brusselaars is over diezelfde periode van 29 procent naar 34 procent gestegen.
(Federale Overheidsdienst Economie)
Er zijn steeds meer armen. Een derde van de Brusselse kinderen wordt geboren in een generatie-arm gezin.
(Sven Gatz, Brussels en Vlaams parlementslid)
Het Brussels hoofdstedelijk Gewest telde op 1/1/2007 officiëel 1.031.215 inwoners, verspreid over 161,4 km2 . De eigenlijke stad Brussel beslaat een oppervlakte van 32 km2 en telde op 1/1/2006 144.790 inwoners.
30 procent van de Brusselaars leeft onder de armoedegrens. Eén op twintig Brusselaars is afhankelijk van OCMW-steun en dit aantal blijft fors stijgen. In Sint-Jans-Molenbeek en Sint-Joost-ten-Node ligt de werkloosheid boven de 30 procent en in Brussel-Stad, Koekelberg, Anderlecht,Vorst,Sint-Gillis en Schaarbeek boven de 20 procent.
26 procent van de mensen die op 1/1/2006 in Brussel verbleven hadden een buitenlandse nationaliteit. Het grootste gedeelte van die groep bestaat uit Fransen en Marokanen. In 2005 had nog slechts 54 % van de moeders bij de geboorte van hun kind de Belgische nationaliteit. In het jaar 2000 waren Frans, Nederlands en Engels de meest gesproken talen in Brussel. In 2006 heeft het Engels het Nederlands van de tweede plaats verdrongen. Opvallend is dat het Lingala opduikt op plaats 10.
(Met dank aan “De Standaard”)
André
maandag 5 mei 2008
Wandelgroep in de bloemetjes gezet
Op 29 april bezocht onze wandelgroep het kasteeldomein van Groot-Bijgaarden, waar van 10 april tot 4 mei de jaarlijkse voorjaarsbloembollententoonstelling doorging.
Ondanks het slechte weer waren meer dan 20 wandelaars op post.
In het 14 hectaren grote park konden we vooral grote perken tulpen, narcissen en hyacinten in alle geuren en kleuren (behalve zwart) bewonderen. In de kapel, de toren en de grote serre werden, indoor, ook orchideeën, amarylissen, calla's, snijtulpen, lelies, alstromeria's, freesia's, gerbera's, chrysanten en rozen aan het publiek getoond.
Na een "verkwikkende" wandeling keerden we naar Brussel terug.
Toen hield het plots op met regenen en kwam de zon erdoor.
Het leven kan hard zijn.
André
maandag 28 april 2008
Ooievaarsnest in het Huizeke.
Op 28/4/2008 bracht VBS Het Ooievaarsnest uit Assenede een bezoek aan de Marollenwijk.
Na een wandeling van 2 uur was enige rust welkom!
André
donderdag 27 maart 2008
Nieuws uit het Schepencollege.
Ingewijden weten dat het Huizeke zowaar een "schepencollege" rijk is!
Het gaat om een groep mensen (bezoekers, vrijwilligers en beroepskrachten) die maandelijks samenkomen om problemen inzake het dagelijks bestuur van het buurthuis te bespreken en op te lossen, (nieuwe) activiteiten voor te stellen, uit te werken en te evalueren.....
Op de vergadering van 26 maart 2008 werden de eerste krijtlijnen getrokken van een nieuw project dat de communicatie tussen de doelgroep, de hulpverleners en het beleid (lees: de politiek) moet bevorderen.
Er zal telkens gedurende een drietal maanden "gewerkt" worden rond een bepaald subthema en het is de bedoeling om in 2009 met een goed gedocumenteerd dossier naar buiten te komen.
De komende maanden wordt er gewerkt rond het thema "EEN LUISTEREND OOR?!....".
En nu aan de slag!
André
Het gaat om een groep mensen (bezoekers, vrijwilligers en beroepskrachten) die maandelijks samenkomen om problemen inzake het dagelijks bestuur van het buurthuis te bespreken en op te lossen, (nieuwe) activiteiten voor te stellen, uit te werken en te evalueren.....
Op de vergadering van 26 maart 2008 werden de eerste krijtlijnen getrokken van een nieuw project dat de communicatie tussen de doelgroep, de hulpverleners en het beleid (lees: de politiek) moet bevorderen.
Er zal telkens gedurende een drietal maanden "gewerkt" worden rond een bepaald subthema en het is de bedoeling om in 2009 met een goed gedocumenteerd dossier naar buiten te komen.
De komende maanden wordt er gewerkt rond het thema "EEN LUISTEREND OOR?!....".
En nu aan de slag!
André
maandag 25 februari 2008
Couleur locale vocale
http://www.vlaamsetoneelauteurs.be/sound001.wav
Muizeke in het Huizeke.
Klik op de link bovenaan om 't Ketje te horen!
Van een giel klaan moeizeke - 't Ketje (Renaat Grassin)
E giel klaan en e zjantee moeizeke da was ne ki on't spele in e gardemanzjeiEn het preufdege van de makaroni, en van de restant van ne rotiEn dén wei van nen ette keis en van e pak sjikolet en van ‘n transjke patei. Et à la fin van ‘n aabakke kest.Mo toon kreig da moeizeken vriedegen dest,Want et zag do e fleske stoen mé vaaf stêre mè spinnewebe rond en vol stof.En da moeizeke vond da fleske tof.Mo seul'ment, ‘t aa gienen tierboesjon vè da fleske te deeboesjoneire...
En toon paktege da moeizeke zaanen eelan en et begost da fleske te sjarzjeire
en et sproenk en et sproenk... en et sproenk da flesken omvêr et par terre
et fleske was stukked en watat er in was, was faaine konjak, ieste kaleeter,
ne gielen alve leeter.
En et moeizeke lanseidegen em in daane plas en et lektege, et lektege...ge kunt ni geluuve oo good dat da was,
en et lektege nog et encore et toujours totdat et op't leste gin fles ni mi zag en giene plafon en giene vloor
en et veel van alteroêsen op za gat want da moeizeke was in iene ki scheilkrimineilzat.
Mo, dans un dernier effort stont et recht op zan achterste puute
en et kloptege mè zan twie vosjten op zan bëst lek as ne gruute
en et reep lek as Tarzan oeit de sinema, geried tot de straaid:
"Woe es daane smeirege koêter da'k em zaane nek afbaait!"
Hei hei pas oep zunne. Naa mooie ni paaze zenne da 'k em da powezeek zit te deklameire alien vui aale t'amuzeire.Neineie neineie ik em aaile wille demonsteire dat sa er soemegste zaain dee uile mé konvikse e stuk in uilen uur drinkedat da ni es seul'ment en allien vui te kunne drinke,mo wel vui ne ki goo zat en gielegans doefes te kunne zaain.Want den vergeite z'uile mizeire en vergeite z'uile paain;en noé zaane vaaifde of tiende guis (da angt af van a konstiteuse)voelt de klainste pasjakroet em lek as ne ruis;nen erme vagabont die voelt tem gelek as ne miljoneiren em paast dat em in e zilvere bedde mè zaa loekes slopt in plosj van op zaane paljaspartêr;ne poefer verget zaane poef en zaan schuld;nen boeilt zan mimoktaaid en zaanen boeilt;ne lafoêt wëdt nen eero, ne loerik ne rappe,en ne pei mè 'n stem vui out mei te kappe dië paast dat em zingt lek as ne nachtegoêl,...
ne zatte schacht es kapitaain en ne zatte kapitaain es zjeneroêl...
En ik, et Ketsje zëlf, fabrikeir den powezeekes en détail et en gros
en ik veul ma nog straffer as Vondel en as Victor Hugo.
Aswannier ge donc van a leive ne zatlap zeejt,
respekteit em en bezeet em mé takt:
ge kunt nuut weite vui wee dat em zan aaige pakt.
En surtoe, mense dee no maa lëstert, bekloêgt em neet ...
et es mascheen den ienegste moment in daane soekeleir za leive dat em ni af ën zeet
(Met dank aan Renaat Grassin en Madame)
André
Muizeke in het Huizeke.
Klik op de link bovenaan om 't Ketje te horen!
Van een giel klaan moeizeke - 't Ketje (Renaat Grassin)
E giel klaan en e zjantee moeizeke da was ne ki on't spele in e gardemanzjeiEn het preufdege van de makaroni, en van de restant van ne rotiEn dén wei van nen ette keis en van e pak sjikolet en van ‘n transjke patei. Et à la fin van ‘n aabakke kest.Mo toon kreig da moeizeken vriedegen dest,Want et zag do e fleske stoen mé vaaf stêre mè spinnewebe rond en vol stof.En da moeizeke vond da fleske tof.Mo seul'ment, ‘t aa gienen tierboesjon vè da fleske te deeboesjoneire...
En toon paktege da moeizeke zaanen eelan en et begost da fleske te sjarzjeire
en et sproenk en et sproenk... en et sproenk da flesken omvêr et par terre
et fleske was stukked en watat er in was, was faaine konjak, ieste kaleeter,
ne gielen alve leeter.
En et moeizeke lanseidegen em in daane plas en et lektege, et lektege...ge kunt ni geluuve oo good dat da was,
en et lektege nog et encore et toujours totdat et op't leste gin fles ni mi zag en giene plafon en giene vloor
en et veel van alteroêsen op za gat want da moeizeke was in iene ki scheilkrimineilzat.
Mo, dans un dernier effort stont et recht op zan achterste puute
en et kloptege mè zan twie vosjten op zan bëst lek as ne gruute
en et reep lek as Tarzan oeit de sinema, geried tot de straaid:
"Woe es daane smeirege koêter da'k em zaane nek afbaait!"
Hei hei pas oep zunne. Naa mooie ni paaze zenne da 'k em da powezeek zit te deklameire alien vui aale t'amuzeire.Neineie neineie ik em aaile wille demonsteire dat sa er soemegste zaain dee uile mé konvikse e stuk in uilen uur drinkedat da ni es seul'ment en allien vui te kunne drinke,mo wel vui ne ki goo zat en gielegans doefes te kunne zaain.Want den vergeite z'uile mizeire en vergeite z'uile paain;en noé zaane vaaifde of tiende guis (da angt af van a konstiteuse)voelt de klainste pasjakroet em lek as ne ruis;nen erme vagabont die voelt tem gelek as ne miljoneiren em paast dat em in e zilvere bedde mè zaa loekes slopt in plosj van op zaane paljaspartêr;ne poefer verget zaane poef en zaan schuld;nen boeilt zan mimoktaaid en zaanen boeilt;ne lafoêt wëdt nen eero, ne loerik ne rappe,en ne pei mè 'n stem vui out mei te kappe dië paast dat em zingt lek as ne nachtegoêl,...
ne zatte schacht es kapitaain en ne zatte kapitaain es zjeneroêl...
En ik, et Ketsje zëlf, fabrikeir den powezeekes en détail et en gros
en ik veul ma nog straffer as Vondel en as Victor Hugo.
Aswannier ge donc van a leive ne zatlap zeejt,
respekteit em en bezeet em mé takt:
ge kunt nuut weite vui wee dat em zan aaige pakt.
En surtoe, mense dee no maa lëstert, bekloêgt em neet ...
et es mascheen den ienegste moment in daane soekeleir za leive dat em ni af ën zeet
(Met dank aan Renaat Grassin en Madame)
André
dinsdag 19 februari 2008
Op bezoek in het Huizeke.
Regelmatig bezoeken scholen en andere groepen het Huizeke.
In principe kunnen ze zelf hun programma samenstellen.
Er kan een keuze gemaakt worden uit volgende activiteiten: bekijken en bespreken van een videoreportage over thuisloosheid, uitleg over de werking van onze organisatie, een spel in openlucht, een geleide wandeling in de wijk, een ganzenbordspel i.v.m ongelijke kansen in het onderwijs, bezoek aan een sociaal restaurant....
Voor meer inlichtingen en reservatie kan best tijdig contact opgenomen worden met Nicoleta .
Tel: 02/511.15.77, e-mail:vrienden.huizeke@skynet.be
André
woensdag 6 februari 2008
STRIP A GOGO
Op 5 februari namen Nicoleta en Kim onze wandelgroep op sleeptouw voor een deskundig gedocumenteerde wandelzoektocht langsheen een tiental stripmuren in het centrum van Brussel.
We bezochten o.a Dommel, Rick Ringers, Nero, Kuifje, Blake & Mortimer en Billy the Cat.
Daarenboven was er ook aandacht voor Manneke Pis, het holebimonument, de oude Zennearm aan St. Goriks, modehuizen in de Dansaertstraat, bananentrossen aan gevels, een plassende bronzen hond, een mistroostige engel in een dakgoot.....
Naar goede gewoonte moest Nicoleta eerst nog rap iets gaan eten. Blijkbaar is dit symptomatisch voor de sociale sector, want ook Kim begon stilaan uitgehongerd te geraken.
Hopelijk heeft ze het nog tot in het Centraal Station uitgehouden.
André
dinsdag 5 februari 2008
VARIA.
► Sedert kort kunnen onze bezoekers hun ideëen,opmerkingen,bezorgdheden….op een flap schrijven of laten schrijven. Op deze manier komt vaak een dialoog op gang, en kunnen er nieuwe initiatieven groeien.
Een voorbeeld van een opmerking: “Er zijn in onze moderne tijd nog mensen die zonder verwarming en electriciteit zitten. Ikzelf zit al 7 jaar zonder verwarming en licht. Voor de euro waren de huizen nog aantrekkelijk maar nu zijn de huren in prijs verdubbeld, en voeg daarbij dan nog 3 maand waarborg! Het is niet meer te doen, waar gaan wij naartoe??”Albert
► De vrijwilligers en bezoekers van het Huizeke die de Nederlandse taal niet (voldoende) machtig zijn , kunnen sinds enige tijd hun kennis van onze taal bijschaven. Iemand van Brusseleer komt wekelijks twee uren les geven.
► Wij zijn dringend op zoek naar kunstenaars (schilders,fotografen,tekenaars……) om te exposeren in het Huizeke. Contacteer als de gesmeerde bliksem Nicoleta.
► In de zomer zal Karel naar Santiago de Compostella fietsen om de kas van het Huizeke te spijzen. We zoeken zoveel mogelijk Km-sponsors. Contacteer Kris.
We houden U uiteraard op de hoogte van de avonturen van Karel.
(uittreksels uit ons tijdschrift van januari-bebruari 2008)
André
Een voorbeeld van een opmerking: “Er zijn in onze moderne tijd nog mensen die zonder verwarming en electriciteit zitten. Ikzelf zit al 7 jaar zonder verwarming en licht. Voor de euro waren de huizen nog aantrekkelijk maar nu zijn de huren in prijs verdubbeld, en voeg daarbij dan nog 3 maand waarborg! Het is niet meer te doen, waar gaan wij naartoe??”Albert
► De vrijwilligers en bezoekers van het Huizeke die de Nederlandse taal niet (voldoende) machtig zijn , kunnen sinds enige tijd hun kennis van onze taal bijschaven. Iemand van Brusseleer komt wekelijks twee uren les geven.
► Wij zijn dringend op zoek naar kunstenaars (schilders,fotografen,tekenaars……) om te exposeren in het Huizeke. Contacteer als de gesmeerde bliksem Nicoleta.
► In de zomer zal Karel naar Santiago de Compostella fietsen om de kas van het Huizeke te spijzen. We zoeken zoveel mogelijk Km-sponsors. Contacteer Kris.
We houden U uiteraard op de hoogte van de avonturen van Karel.
(uittreksels uit ons tijdschrift van januari-bebruari 2008)
André
maandag 28 januari 2008
“Belgian Waffles” op het Vossenplein.
Op zondag 2 maart 2008 vanaf 16h gaat op het Vossenplein in het hartje van onze Marollen een reuze (the biggest in the world?) wafelbak door.
De “Brusselse wafel” had op de wereldtentoonstelling 1958 in Brussel zoveel succes dat deze delicatesse zeker niet mocht ontbreken op de wereldtentoonstelling 1964 in New York.
Ook daar was het succes enorm, en intussen kent zowat de hele wereld de “Belgian Waffle”!
Op 2 maart komt de familie Vermeer, die onze wafel in Amerika en wereldwijd bekend gemaakt heeft, op bezoek en iedereen krijgt de gelegenheid te proeven van dit typisch streekprodukt dat nog steeds bereid wordt volgens het oorspronkelijk recept.
Misschien is dit ook de gelegenheid om (nog) eens een bezoekje te brengen aan de rommelmarkt (van 7 tot 14h op het Vossenplein) en de marollenwijk.
André
De “Brusselse wafel” had op de wereldtentoonstelling 1958 in Brussel zoveel succes dat deze delicatesse zeker niet mocht ontbreken op de wereldtentoonstelling 1964 in New York.
Ook daar was het succes enorm, en intussen kent zowat de hele wereld de “Belgian Waffle”!
Op 2 maart komt de familie Vermeer, die onze wafel in Amerika en wereldwijd bekend gemaakt heeft, op bezoek en iedereen krijgt de gelegenheid te proeven van dit typisch streekprodukt dat nog steeds bereid wordt volgens het oorspronkelijk recept.
Misschien is dit ook de gelegenheid om (nog) eens een bezoekje te brengen aan de rommelmarkt (van 7 tot 14h op het Vossenplein) en de marollenwijk.
André
woensdag 2 januari 2008
Abonneren op:
Posts (Atom)
